Davids Psalmen

130 psalm.

1.

Uit diepten van ellenden

Riep ik, om hulp, o Heer,

Tot u, die heil kunt senden,

Als ik 't in nood begeer,

[p. 334]

 

Heer, wil myn stemme hooren,

 

Merk op myn stems gesmeek,

 

En neig tot my uw ooren,

 

Al eer ik gansch besweek.

 

2.

Heer, zooge wilt, na reeden,

Al 't onrecht gaade slaan,
En dus ten oordeel treeden,
Wie, Heer, zal dan bestaan?
Maar by uw vriendlik weesen
Vindt elk vergiffenis,
Op dat men u zou vreesen,
Zo als 't betaamlik is.

3.

Ik bleef den Heere wachten,

Myn ziel heeft lang gewacht,
Noch hoop ik, gansche nachten,
Tot hy syn woord volbragt.
De wachter wacht den morgen,
Ja wacht de morgenkeer,
Maar myne ziel, vol sorgen,
Wacht op den Heer veel meer.

O Israël, hoop staadig

Op God, den Heer, alleen,
Want hy, veelsins genaadig,
Verlost seer gaarn met een.
De Heer, met meedelyden
Voor Israël gereed,
Zal hem alsins bevryden
Van 't onrecht, dat hy deed.