|
| |
56 psalm.
1.
Ik zy, o God, door uw genaa behoedt,
Want, sie, de mensch snakt dorstig naa myn bloed,
Die my bestrydt dringt, al den dag, verwoedt,
Die my verspiedt snakt daagliks naa myn leeven,
Ik kender veel die my, op 't hoogst, bestryden,
Maar, Heer, gy blyft, in vreesselyke tyden,
| |
| |
| |
2.
Ik pryse, door Gods gunst, syn woord, en raad.
Vertrouw op God, en vreese niemand niet.
Wat let my vleesch, en, als het God verbiedt,
Wie kanme doen vermoorden.
Den ganschen dag verdraaijen sy myn woorden.
Ja teegen my zyn alle hun gedachten,
Want datse niet dan alle quaad betrachten,
Sulx werd ik steeds gewaar.
| |
3.
Men rot te saam, versteekt sich hier, en daar,
Past wakker op myn hielen, als belust
Op myne ziel, en wacht dies, sonder rust,
Tot ik eens kom voorbygaan.
Het schynt, o God, dat sy, dewylse vrygaan,
Tot onrecht doen, en schelmery sich scherpen,
Maar wil zulk volk, in toorne, neederwerpen,
| |
Pause.
4.
Gy selve hebt myn swervingen getelt.
Leg, 't geen ik traan in uwe flesch vervat,
Is 't reeds niet in uw reekenboek geschat,
Op datge 't eenmaal wreeke?
Dan zal, wanneer ik tot u roep, en smeeke,
Myn vyand, op dien dag, te rugge keeren,
Ik weet doch dit, dat God, op myn begeeren,
| |
5.
Ik prys, door God, syn woord, als waar, en wis,
Ik pryse, door den Heer, syn seeker woord.
Syn trouwe bleek my klaar aan ieder oord,
Dies blyf ik God vertrouwen.
Ik vreese niets, en 't zal my niet berouwen.
Wat kan een mensch doch doen, om my te deeren?
| |
| |
O God, ik heb, woud gy myn vyand weeren,
| |
6.
Die schuld op my leit krachtig in myn hooft.
Dies zal ik u, als door uw hand ontset,
Betaalen, want gy hebt myn ziel geredt
En liet myn voet, voor aanstoot, wel bewaaren,
Op dat ik, voor Gods aansigt, op syn weegen,
In 's leevens licht, myn wandeling blyf pleegen,
Na 't voorschrift van syn wet.
|
|
Auteursrechtvrij
