|
| |
| |
| |
22 psalm.
1.
Myn God, myn God, waarom verlaatge my?
Wat blyft myn heil zo verre van myn zy?
Wat stort ik, met gebrul, van 't geen ik ly,
Schoon, 's daags, en nachts, u ooren my wel hoorden,
Myn God, gy laat my nimmer antwoord krygen,
Ik schreije steeds, en kan niet stille swygen,
| |
2.
Gy woont nochtans, o Heilig, in de stee,
Daar Israel, uit veelerhande stryd
Door u verlost, u looft, en roemt, in spyt
Op uwe magt vertrouwden onse vaaders,
Op u alleen vertrouwden sy verleegen,
Diet dee uw hand hen telkens, door uw weegen,
| |
| |
| |
3.
Sy riepen u, in alle nooden, aan,
En zyn geredt. Op u, hoe seer gepraamt,
Vertrouwden sy, en wierden niet beschaamt,
Maar ik, helaas, een aardworm in dit leeven,
En dies geen man, ben slechs een smaad van menschen,
En van het volk, met duisend quaade wenschen,
| |
1 pause.
4.
Al wie my siet bespotme bits, en lacht.
Men maakt de guig, steekt oope lippen uit,
Schudt boos den kop, en lastert ooverluid,
Hy rolde steeds, op God, den Heer, syn saaken,
Die red hem nu, die help hem uit syn smarten,
Want deese mensch is al de lust syns harten,
| |
5.
Gy immers trokt my uit den buik in 't licht,
Gy hebtme selfs al seekerlik behoedt,
Wanneer ik, aan myn moeders borst gevoedt,
De baarmoer wierp my, naa wat tyds ontfangen,
Op uwen schoot, ook zytge daar beneeven,
Van dat ik uit myn moeders buik quam leeven,
| |
6.
Zo zy van my, in deesen nood, niet veer,
Want angst benaauwt myn ziele van naby.
Want ik verneem niet eenen mensch die my
Rondom my staan veel varren dicht vergaadert,
Een grooten hoop van Basans sterke stieren
| |
| |
Omringt myn lyf, en dreigt, met schriklik tieren,
| |
7.
Elk heeft syn mond afgryslik opgespart,
En grynst my toe, gelyk een leeuw die brult,
En roovend briescht, tot dat hy scheurt, en smult,
Myn geesten zyn, als waater, uitgegooten.
Al myn gebeent is los, en uit syn banden.
Myn hart versmelt in al myn ingewanden,
| |
2 pause.
8.
Myn kracht verdroogt, gelyk een scherf, en steen.
Myn tonge kleeft aan myn geheemelt vast.
Gy legtme, van het stof des doods belast,
Voorwaar, ik ben omcingelt van veel honden,
Na schaaren van quaaddoenders my omgaaven.
Myn handen, en myn voeten zyn doorgraaven,
| |
9.
Ik sag nu self, waar 't doenlik, al 't getal
Van myn gebeent. Sy schouwen vast dit spel
Genoeglik aan, en sien, in myn gequel,
Sy deilen, met malkanderen, myn kleeren,
En werpen 't lot, na onderling verdraagen,
Om myn gewaad, dat elk, met groot behaagen,
| |
10.
Maar, Heer, zy gy niet ver van myn verdriet,
O gy, die doch alleen myn sterkte zyt,
Kom haastelyk, en help my uit myn stryd,
| |
| |
Red myne ziel van 't wreede swaard der snooden,
Sy, my seer lief, moet eensaam 't meeste lyden,
Och wilse van des bloedhonds hand bevryden,
| |
11.
Behou my uit des leeuwen muil, en poot.
Zo gaaftge my eens antwoord, naa uw toorn,
Zo redde gy my van des eenhoorns hoorn,
Ik zal uw naam myn broeders dan vertellen,
En, om uw trouw, en krachten aan te wysen,
U, midden in uw volks gemeinte, prysen,
| |
3 pause.
12.
Gy, die den Heer blyft vreesen, geest hem lof.
Gy Jakobs saad, gy saad van Israël,
Eert hem alleen, ontsiet hem alle wel:
Verachtte, noch verfoeide hy myn lyden,
Noch burg voor steeds syn aansigt voor den armen,
Riep hy bedrukt tot hem, hy heeft syn karmen
| |
13.
Dies loof ik, in een groote feestgemeent,
Voortaan uw naam, wat ik heb toegeseit
Betaal ik God, in teegenwoordigheit
Sachtmoedig volk, eet u nu sat na deesen.
Dat wie den Heer godvruchtig soekt hem pryse.
Uw harte leef, o vroomen, door die wyse,
| |
14.
Al 's aardryks eind, van Jakobs saad bespreidt,
Denk aan den Heer, en keer tot hem voortaan,
| |
| |
En al 't geslacht des heidens bid u aan,
Want ieder ryk moet God, den Heer, verhoogen,
Het hoort hem toe, hy selve heerscht, als heere,
In 't heidendom, dat dies, tot syner eere,
| |
15.
Wie vet op aard is eet, en bidt hem aan.
Al wie in 't stof, van hartseer, daalen most,
De ziel ook die niet lange leeven kost,
Hy zal hun saad tot synen dienst gedoogen,
Het zal den Heer, met hun geslacht, en neeven,
Vervolgens steeds ook werden aangeschreeven,
| |
16.
Sy koomen om aan 't volk, dat wyd verspreidt
Gebooren werdt, van syn gerechtigheit
Verhaal te doen, want wat hy had geseit
|
|
Auteursrechtvrij
