Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 3

[p. 1]

Zucht om een' zegen over 't woord,
Eer men naar den godsdienst gaat.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Hoe schoon licht ons de morgenster.

I.

Och! mogt ik U, geduchte God,
Schoon de ijd'le waereld met ons spot,

In 't heiligdom ontmoeten.

Gij ziet, o HEER, die eeuwig leeft,
Op hem die voor Uw heilwoord beeft;

'k Val ned'rig aan Uw voeten.

Uw' Zoon,

Uw' Troon,

Mag ik nad'ren.

In deeze ad'ren,

Moet Gij 't leven,

Door Uw woord en Geest, mij geeven.

II.

Mogt ik, O goede Geest, Uw Wet,
Diege ons ten rigtsnoer hebt gezet,

Met diepen eerbied hooren.

Och! zat ik hier niet blind, noch doof,
Noch vol van 't schad'lijk ongeloof:

[p. 2]

 

Schenk mij besneedene ooren.

 

Is 't oog,

 

Om hoog

 

Recht geslaagen:

 

Doe mij daagen

 

's Hemels luister,

 

Dien Gij schijnen doet in 't duister.

 

III.

 

Och! dat mijn geest des Heilands zin,

 

Zijn gadelooze menschenmin,

 

En ruime hemelschatten;

 

Die Hij ons aanbiedt in het woord,

 

Waar door Hij ziel en zin bekoort,

 

Bij godlijk licht mogt vatten.

 

Daal neêr,

 

O Heer,

 

Met Uw waarheid

 

Licht en klaarheid,

 

Op Uw leden;

 

Hoor de pleitende gebeden.

 

IV.

 

Mijn hart van al het aardsch gespeend,

 

Zij met mijn' God geheel vereend.

 

Wijkt zwervende gedachten;

 

Wijkt vogels, die op 't offer vliegt;

 

Wijk dwaas gevlei, dat mij bedriegt;

[p. 3]

 

Wijk zorg, ik hoor geen klagten.

 

Voor Hem,

 

Wiens stem

 

Door zijn booden,

 

Mij wil nooden;

 

Moet ik zwijgen,

 

In Hem 't hart verzameld krijgen.

 

V.

 

O Geest, bepaal, en oor, en oog,

 

En mijn verbeelding, daar ze vloog,

 

En d'aandacht deed verdwaalen;

 

Zet door Gods vrees die wijsheid leert,

 

Het hart naar 't schepsel toegekeerd,

 

Tog heil'ge en wijze paalen.

 

'k Zit nu,

 

Om U,

 

Met mijn ooren

 

Zelv' te hooren;

 

Met mijn oogen

 

God op de ark te zien verhoogen.^*

* God op de ark te zien verhoogen] Op de geestelijke Bondark het Testament der genade, in 't oude en nieuwe Testament geopenbaard: want de ark is de troon waar op de Koning zit, en kan dus den Koning zelf niet uitbeelden, maar wel Gods GENADETESTAMENT, het welk de WET in zich vervat, waar over de Leer der VERZOENING IN CHRISTUS, is uitgestrekt als een DEKSEL; en op welk Testament als een vasten troon en geestelijke sterkte, Gods Heerlijkheid zich nederzet. Zie Psal. XLV:5, 7, LXIII:3, Rom. III:25. Verg. II Deel bladz. 179.

[p. 4]

 

VI.

 

't Orakel zij voor mij niet stom,

 

Doe mij Uw' weg in 't Heiligdom,

 

Niet bij Uw lamplicht kennen:

 

Maar bij den glans der morgenster,

 

Bij 't zonlicht dat ik heind en ver,

 

Om deezen kloot zie rennen.

 

O Zon,

 

O Bron,

 

Licht en leven,

 

Moet Gij geeven.

 

Ga inwendig

 

Glansrijk op, en schijn bestendig.

 

VII.

 

Leer mij afhanglijk door 't geloof,

 

Voor eigen waan en wijsheid doof,

 

Niet op den Leeraar vitten:

 

Maar met een open hart, en oor,

 

Dat naar des Leeraars lessen hoor',

 

Aan 's Heilands voeten zitten.

 

Is 't hart,

 

Verward

 

In 't vooroordeel;

 

't Geeft geen voordeel:

 

Maar 't begeeren

 

Naar de zuiv're melk, doet leeren.

[p. 5]

 

VIII.

 

Geef aan Uw' knecht die op U wacht,

 

Ook van Uw godlijk licht en kragt,

 

Met ons die hooren zullen.

 

Zij zijn fonteinen van genâ,

 

In 't Heiligdom: maar Siloa

 

Moet haar met water vullen.

 

Zingt dan,

 

Springt van

 

Enkel vreugde;

 

O verheugde

 

Salems reien:

 

Zoo wil 't Lam ons troonwaards leien.