Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Nieuw liedt tot lof der wydt-vermaerde koopstadt Antwerpen, die Hollandt schier heeft tot niet gebracht.

Stemme: Van Jan Jacobs.

ANtwerpen 'k moet u prijsen,
Gy over-schoone stadt,
U lof en eer' bewijsen,
En oock noch boven dat
Uw' schoonheydt gaen laudeeren,
En 't kostelijck cieraet,
Die altijdt zal floreeren,
Soo langh de weireldt staet.

Gy zijt de schoonste stede

[p. 113]

 

Van g'heel het nederlandt,

 

Uw' vesten die zijn mede

 

Met boomen schoon beplant,

 

Vier reken linde-boomen,

 

Daer avondt ende noen

 

Veel vogeltjens op komen,

 

Singen in 't jeughdigh groen.

 

 

 

Met schelde en steenen-meuren,

 

Is uwe stadt bewaert,

 

Gy doet den vyandt treuren

 

Door uw' vesten vermaerdt,

 

Een schoon kasteel daer neven,

 

Seer sterck en kloeck bemandt,

 

Ick moet u d' eere geven

 

Als perel van Brabandt.

 

 

 

G' hebt twee-en-veertigh kercken,

 

Waer in dat zijn te sien,

 

Veel kostelijcke wercken,

 

Marbel en Reliquien,

 

Waer in begrepen wesen

 

Veel kloosters in 't getal,

 

De cathedrael' gepresen

 

De grootste is van al.

 

 

 

G' hebt twee-en-dertigh merten,

 

Al onder groot en kleen,

 

Tot dienst van die goed' herten,

 

De borgers in 't gemeen,

 

Een kraen en bors verheven,

 

Waer door veel koop-lien groot,

 

Te saemen weeldigh leven,

 

Een troost in hunnen noodt.

 

 

 

D'hooft-kerck is ons lief Vrouwe

 

Seer kostelijck verciert,

 

S' is weirdigh om t'aenschouwen,

 

Haer feest-dagen men viert,

 

S' heeft eenen hoogen thooren,

 

Van wit-arduyn gesneen,

[p. 114]

 

Twee orgels fraey om hooren,

 

Van boven tot beneen.

 

 

 

Ses hondert twintigh voeten,

 

Is desen thoren hoogh,

 

Men gaet daer op met moeten,

 

Dan wordt de keele droogh,

 

Het is den schoonsten tempel,

 

Van g'heel den aerde-kloot,

 

Men geeft daer goedt exempel,

 

Door priesters g'heel devoot.

 

 

 

S' heeft derthien duysent huysen

 

En vyf hondert daer by,

 

Sonder kercken oft kluysen,

 

('K segh) dat gaet vast en vry,

 

En vijf parochien schoone,

 

Verciert met schilderijen,

 

Ons liev' Vrouw' spant de kroone

 

Seer groot en raer om sien.

 

 

 

De geldt-munt' dient gepresen,

 

Vleesch-huys en visch-marckt med',

 

'T groot oosters-huys moet wesen,

 

'T verciersel van de sted',

 

'T is weirdt om te aenschouwen,

 

'T stadt-huys een konstigh werck,

 

G'heel van arduyn gehouwen,

 

Gebouwt seer groot en sterck.

 

 

 

S' heeft twee-en-veertigh wijcken,

 

't Engels en 't hessen-huys,

 

'T is weirdt om te bekijcken,

 

Godts soone aen het kruys,

 

't Welck op de meyr naer 't leven

 

Seer schoon ten toone staet,

 

d' Antwerpsche stadt verheven,

 

Het al te boven gaet.

 

 

 

Noch prijs ick 't huys van Aecken

 

En oock van Portugael,

 

'T heeft veel gekost van maecken,

 

Met d' ander al-te-mael,

[p. 115]

 

De stadt heeft wijde straeten,

 

Curieus om aen te sien,

 

Huysen voor potentaeten,

 

En schrift-geleerde lien.

 

 

 

Antwerpen doet floreeren,

 

De konst van het pinceel,

 

Veel Boeck-druckers van eeren,

 

Hebben sy voor hun deel,

 

'T beeldt-snijders werck naer 't leven

 

Ambachten veelderhandt,

 

'K moet u de eere geven

 

Gy peirel van Brabandt.

Antwerpen bloem' van Nederlandt,

Noyt kont gy zyn genoech vol-presen,

Men magh wel seggen sonder schandt,

Dat geen aen u gelijck kan wesen.