|
| |
| |
| |
De Nieuw geïnventeerde of Nieuw gebakken Patriotten, of de geveinsde Vrienden, ter audientie by Prins Willem de Vyfde.
Op de Wyse: Voor de Deur van myn gemoed.
Wie moet niet verwonderd zyn?
Over het geveinsd gedragen,
Dan hun, die als Vriend in schyn
Komen, om voor den Prins te staan,
Om zyn raad te hooren aan;
En hem vleijen met de mond,
Maar zy zyn valsch in de grond.
Om den Prins zyn wil te weeten,
Op hun reis hoord men het aan,
Wat groot kwaad Prins Willem doet,
Wat daar uit voorvloeijen moet,
Hoe men Hem blindeling eerd,
Daar Hy ’t minste niet is weerd.
| |
| |
Hoe de Prins zig heeft gedragen,
Van geen feilen is hy rein,
Oppermagt en Landverraad,
Zoekt hy beide te begaan,
Weg met hem! of ’t is gedaan.
Maar komen zy aan het Hof,
Dan worden zy gantsch veranderd,
Dan ontbreekt hun geen veinzens stof,
Dan is ’t zyn Hoogheid zyt gegroet,
Uw’ Regeering zy vol spoed,
Uw’deugd onze Ziel ontsang.
Dog Prins Willen merkt het wel,
Dat het zyn maar veinsaards streeken,
Al hun veinzen agt hy voor spel,
Geeft dus aan hun een heus antwoord,
Zoo hem dunkt dat het behoord;
Daar mee gaan die gasten heen,
En zy schynen wel te vreen.
Dan de Schaapsvagt afgedaan,
Want men is weer uit de banden,
De Wolvehuid doet men weer aan;
| |
| |
Nu eens gedronken een fles wyn,
Ag mogt die voor den Prins zyn,
Met zeer sterk fenyn gemengd,
Dat het Hem aan ’t einde brengt.
Ziet dit is kort afgebeeld,
Hoe de Loevesteinsche Factie
By Prins Willen de veinsaard speeld;
By Hem zynde eeren Hem groot,
Anders wenschen zy Hem dood;
Zoo toond ’t Loevesteins gespuis,
Dat de hel is hun regte huis.
Maar hun tyd is haast ten end,
Want zy zullen moeten zwigten,
’t Is lang genoeg de Prins geschend,
Al maakte men eerst groote staat,
’t Berouw komt dog nu te laat,
Als het spel is afgedaan,
Is ‘er geen herdoen meer aan.
Kom nu Veinsaards hoord myn raad,
Gaat nu dog opregt verkeeren,
Het mogt nog niet zyn te laat:
Stel u nu aan Oranjes zy,
Dan blyft gy mogelyk vry,
Geen straffe over u gaat.
| |
| |
Hebt een hart vol van Oranje,
Laat ons samen vry en bly,
Hem tog eeren met mond en tong,
Groot en klein, oud en ook jong,
Eerd tog het Oranjebloed.
Haat den Veinsaard als de pest,
Die de Prins ten grond vervloeken;
Wy zullen tog op het lest
Zien, dat Oranje triomfeerd,
Schoon de nyd het tegenweerd,
Zynen roem zal hooger gaan
Dan zy immer heeft gedaan.
Dan zullen wy zingen bly,
Hy is ons een regt dierbaar pand,
Ons geschonken door Gods hand,
Dat zyn luister duuren mag
Tot het laatste nageslagt.
| |
Hy maakt te niete de gedagten der arglistigen,
dat hare handen niet een ding uit en rigten. Hy
vangt de wyze in hare arglistigheid, dat de raad der
verdraaiden gestoort word.
Eliphas.
|
|
Auteursrechtvrij