Vreugde-bergh, bestaende in nieu-iaers en kars-gesanggen, ziel-suchten, en andere opmerckende deuntjes (tweede deel)

[p. 66]

Vorder aenmerckinghe van de vernederde en verhooghde staet Christi.

Stem: Blijdtschap van my vliedt.

1. Siele! wat het Vleys
Kan of mach beminnen,
Set dat nu een reys
Uyt uw’ losse sinnen:
En aensiet het Lam,
Dat van boven quam
Uyt sijn eeuwigh Hemel-huys:

[p. 67]

 

Siet u Heylandt hangen,

 

Met bebloede wangen,

 

Vast ghenagelt aen het Kruys.

 

2. Siet sijn hooft gebuylt

 

Door de felle slagen,

 

En diep ingekuylt,

 

Van ’t ghewelt te dragen,

 

Dat hy sonder schult

 

Met een taey gedult,

 

Evenwel niet sonder schrick,

 

Willigh hier beneden

 

Voor ons heeft geleden,

 

Tot hy gaf de leste snick.

[p. 68]

 

3. Maer wanneer sijn Geest

 

Vryheyt had’ verworven,

 

Sagh men aldermeest

 

Wie daer was ghestorven:

 

Daer was geen getaen

 

Noch van Son noch Maen:

 

Evenwel den Hemel treurd’:

 

Want de Son ontluystert,

 

Wierd’ geheel verduystert,

 

En des Tempels Voorhang scheurd’.

 

4. d’Aerde gaf een slagh

 

In haer ingewanden,

 

Dat de leste dagh

[p. 69]

 

Scheen te zijn voor-handen:

 

Rotzen dick en swaer

 

Borsten van malka’er,

 

En, O wonder! boven dat,

 

Die in d’aerde sliepen

 

Quamen uyt, en liepen

 

Kenbaer na de heyl’ge Stadt.

 

5. Schoon dit is geschiet

 

Langen tijdt voor desen,

 

Twijffelt daerom niet

 

Of het soo mach wesen:

 

Denck, aen d’ander kant,

 

Wat een Helsche brant

[p. 70]

 

Dat de Sonde wesen moet:

 

Die niet was te helpen,

 

T’uyten, noch te stelpen

 

Als door Christi dierbaer bloet!

 

6. Dat daer stroomden he’en

 

Langs sijn heyl’ge leden,

 

Soo dat hy alleen

 

Moest de Wijn-pars treden:

 

Maer om alle dingh,

 

Om ons Rekeningh

 

t’Eenemael te sien betaelt,

 

Is hy noch ten lesten.

 

En tot onsen besten

[p. 71]

 

Oock ter Hellen ne’er gedaelt.

 

7. Daer hy door sijn kracht,

 

Al wat ons soud’ komen

 

Schaden, heeft ontmacht

 

En geheel verwonnen.

 

Winbaer op-gestaen,

 

Is hy he’en gegaen

 

Tot een hoogh verheven standt,

 

Hemel-waerts gevaren

 

Boven al d’Heyrscharen,

 

Aen sijn Vaders Rechter-handt.

 

8. Waer van daen hy weer,

 

Alles te beslechten,

[p. 72]

 

Komen sal in eer

 

En de Werelt rechten:

 

Met een roep, van loop

 

Ghy vervloeckten hoop,

 

Gaet in ’t eeuwige verderf:

 

Ghy doch, mijn ghesinde,

 

Eeuwigheyts Beminde,

 

Komt, besit uw’s Vaders Erf.

Unica quae nunquam me consolatio fallet,

Vibara seu moriar tu bone Christe meâ es.

Qui nos, non auro, non argentoque redenisti:

Sed semel effusi sanguinis imbretui.

Tu solus lapsam nosti reparare Salutem,

Imponens tergo crimina nostra tuo.