Vreugde-bergh, bestaende in nieu-iaers en kars-gesanggen, ziel-suchten, en andere opmerckende deuntjes (tweede deel)
(1661)–Cornelis Rhijnenburgh–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Stem: Adieu Malacca wy scheyden van hier.Laes! wat een ramp en treur-geval:
Dat ik niet licht vergeten sal
Al leefd’ ik hondert Iaren:
Neemt dit wel waer, O Maets die naer
West-Indjen komt te varen.
| |
[pagina 6]
| |
2. Een donck’re wolk, een swarte kaeck,
Heeft onversiens, al ons vermaeck,
In rouw’ om ver geslagen,
Daer wy vry sterck, En kloeck in ’t werck,
Ga naar voetnoot† Aan ’t Zouten Eylandt lagen.
3. Den achtsten Mey voor dage-raet,
Om Water, sonder denck van quaet,
Drie Boots men heene manden:
Maer onverwacht, Was ’s Vyants macht,
Daer heym;lijck komen Landen.
4. Ga naar voetnoot‡ De Vooght van Koning Davids schuyt,
| |
[pagina 7]
| |
Die sagh en borst ten lesten uyt,
Wat sullen wy gaen maken?
Komt Mannen mee, Wy steecken t’Zee,
Eer dat wy onklaer raken.
5. Wy maeckten Seyl, en wierpen voort
De Water-vaten over-boort,
Om beter wegh te spoeyen:
Dus quamen sy, Bedroeft en bly,
Ga naar voetnoot* Weer na de Schepen roepen.
6. Het was gelijck de dagh soo klaer:
Maer een van drien ontsloegh het haer,
Voortgaende sonder schromen,
| |
[pagina 8]
| |
Tot sy te laet, En buyten raet,
Ghevangen sijn genomen.
7. Een droeve tieng een groote scha:
Maer noch een grooter quammer na,
Geen Sonne-reys na desen
Dat ons met wacht, De gantsche nacht,
In rep en roer deed’ wesen.
8. Doe Phoebus weer de dagh aen boot,
En ’t Fort daer op de Wacht af schoot,
Ging ’t dapper op een tieren,
Des Vyants tros, Viel uyt het Bos
Gelijk verwoede Dieren.
9. Sy quamen met een hevigheyt
| |
[pagina 9]
| |
Aen vallen, of sy waren breyt,
En schoten onderwijlen,
Van boven neer, Met valsch geweer,
Met snoo vergifte Pijlen.
10. Dit duyrde vast ontrent een uyr,
Wy gaven oock te degen vuyr,
En ’t Fort dat schoot met Ballen,
Van vijf ses pont, Die veel verwont,
Ter aerde deden vallen.
11. Sy dropen van ter zijden af,
Dat d’onse goe couragie gaf,
En vry wat deed’ verluchten:
Maer recht daer aen, Dat ’t heel gedaen,
| |
[pagina 10]
| |
Men hoorde banger suchten.
12. De Spanjaers quamen setten an,
Met noch een vijf ses hondert Man,
Van Wilden en van Moren,
Ons Volck bedeest En flaeu van Geest
Gaf doe de moet verloren.
13. Sy gingen haer nochtans te keer,
Hoe wel vergeefs, want langhs soo meer,
Quam ’s Vyandts macht aen-bossen:
’t Fort wierd’ beset En sy verlet,
Haer stucken meer te lossen.
14. De slechte toe-stant van ons Volck,
Verruckt het hert schier uyt sijn kolck,
| |
[pagina 11]
| |
Door enckel medelijden:
Wy lagen daer En konden haer
Ontsetten noch bevrijden.
15. Haer macht was kleyn en ‘t [...] ontvry,
De Vyandt lagh ‘er en by,
Te knarsen op sijn tanden
Dat haer verdroot: Want uyt de Vloot
Was geen ontset voor handen.
16. Den hoogen noodt die dreef haer aen
’t Ophangen van een Witte-Vaen,
En bidden om haer leven,
De Vyandt riep, Daer elck na liep,
Quartier te sullen geven.
| |
[pagina 12]
| |
17. Eer dat een Mensch sijn leven geeft
Veel liever geeft hy wat hy heeft,
Dat onse Maets oock deden,
Sy gaven ’t haer Gewillich, maer
Het was een valsche vrede.
18. ’t Moordadigh hart quam voor den dagh,
Dat nu de wraeck van vooren sagh,
Belust op onse schade:
Sy vingen aen, Met doodt te slaen,
En daer was geen genade.
19. De Tyranny ter selver plaets,
Was niet te sien aen onse Maets,
Met houwen, slaen en schieten:
| |
[pagina 13]
| |
Na goet accoort, Soo wreden moort,
Moet u, o Godt! verdrieten.
20. Ga naar voetnoot* Een Schipper die snachts had gewaekt,
En sijn Barbier zijn vry geraeckt,
Door moedigh avonturen,
Noch een Konstabel bloot en naeckt,
Met twee-mael ses quetsuren.
21. Ick vaer alsoo niet meer om Zout,
Dat duyrder komt te staen als Gout,
En moey’lijck valt te halen:
Ia dat men moet, Met vleysch en bloet,
Ten lesten noch betalen.
|