|
| |
[Daer is een dingh in 's menschen hert]
Nae de Wijse: Het regent seer en ick word nat.
Daer is een dingh in 's menschen hert,
Onwinbaer, vol onrust en smert,
't Roept al om meer, ick kan 't my niet versinnen,
Om winnen is al sijn begeer.
Den Erf-deeler werdt gheseydt,
Siet toe en wacht u voor gierigheydt,
Niemandt en leeft, van 't overschot alleene,
Noch 't ghene hy te veel hier heeft.
Nochtans soeckt men het grootste deel,
Om gierigheyt en b'geeren veel,
Met neerstigheydt, men moet voor d'oude daghen,
Sorrighe draghen, als men seydt.
Want die haer huys niet voor en staen,
| |
| |
Is slimmer dan 't geloof af-gaen,
Dus roept men veel, sy en zijn al niet gierigh
Die vyerigh soecken 't grootste deel.
Om 't grootste deel is veel krackeel,
Om 't houwen en 't hebben verscheel,
't Is al te slecht, om soo Rijckdom te soecken,
Verkloecken heet nu stijl van recht.
Dus soeckt men nu 's werelts rijckdom,
Dan komt de Heer en stooter om,
Daer leydt men dan, men sal niet mede dragen,
Stenen en klagen komter van.
Lieve let wel op dit gebodt,
In dese nacht u ziel, o! sot,
Ge-eyst zijn sal, en ghy sult moeten sterven,
Wie sal dan erven dijn goedt al?
Dit siet men dagelijcks gewis,
Dta men niet rijck in Godt en is,
Maer dit is veel, Godts Rijck voor al te soecken,
Als kloecken, dat is 't beste deel.
Maer men soeckt nu des werelts schat,
Wat isset schoon, of men 't al hadt,
Sijn Ziel verloor, 't sal hem niet moghen baten,
Schoon praten helpt daer niet voor.
Christus die spreeckt tot ons vermaen,
Hoe swaerlijck sal den Rijcken gaen
In Hemels stadt, die hier op d'aertsche houwen,
Vertrouwen op rijckdom en schat.
| |
| |
Het is lichter een Hemel hoogh,
Te gaen door eenen naelden oogh,
O! lieve Heer, wie mach dan saligh wesen,
In desen soeckt men rijckdom seer.
Want rijckdom is een soet ghelach,
Die 't sonder sonf ghebruycken mach,
Waer is die gheen, ick wil hem eer bewijsen,
En prijsen, maer ick vind niet een.
Wie heefter doch rijckdom of goet,
Of sijn hert, sin ende ghemoedt
Hanght daer wat aen, om rijckdom te vermeeren,
Begeeren soeckt doch alle man.
't Is waer, rijckdom gheeft hoogemoedt,
Maer wacht u doch voor overvloedt,
Laet u herte niet hanghen,
Noch vanghen, want 't is ydelheydt.
Paulus leert hier den Rijcken fijn,
Dat sy niet hoogh van moed en zijn,
Hopen gheen meer, op d'onseecker rijckdommen,
't Zijn stroomen teghen Christus leer.
Want gierigheyt en overdaet,
Is een wortel van alle quaet,
En 't baert de doodt, en die rijck willen wesen,
Vallen in desen prijckel groot.
Dus bid ick u mijn Godt en Heer,
Om gheen rijckdom noch werelts eer,
Maer dit alleen, dat ick mach saligh sterven,
Erven Godts Rijck, dat's 't noodigh Een.
| |
| |
Te recht is het een groot ghewin,
Dat men Godtsaligh in sijn sin
Wel is te vreen, wy zijn hier naeckt ghekomen,
Moeten met schromen naeckt weer heen.
Daerom spreeckt Iacobus seer goet,
Weent ende schreyt, treurt met ootmoet,
Ghy Rijcken hier, die leven overvloedigh,
Hooghmoedigh nae des vleeschs playsier.
Ghy hebt u hier een schat vergaert,
En wel gheleeft op deser aert,
In vrolijckheydt, en die u landt bezaeyen,
En maeyen, tot den Heere schreyt.
V goudt en silver is verroest,
V kleeders van den mot verwoest,
't Sal u ghewis, dienen nae Schrifts vermonden,
Tot sonden en ghetuyghenis.
Ghy hebt u herte hier gheweydt,
Gheleeft in alle heerlijckheydt,
Maer noch toe-siet, 't eynde sal den last draghen,
Nae-klaghen helpt dickmaels niet.
Och! dat een mensch hem wel bedocht,
En sijn herte wel ondersocht,
En dat men sal, voor Godt rekenschap geven,
Nae 't leven, 't was noodigh voor al.
Iae dat wy deden ghelijck Iob,
Des Heeren Woordt, geeren Aelmossen gheven,
En leven vroom met goet accoort.
Slecht ende recht sonder hooveerd,
| |
| |
Ghelijck Christus op deser eerd,
Hy hadde gheen, rijckdom noch die hem dienden,
Vrienden houdt dese leer niet kleen.
Prince, mijn Godt my doch gheleydt,
Door u ghenade en goetheydt,
By dit ghetal, tot mijner saligheden,
In vreden dat's noodigh voor al.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij