|
| |
[Quelt u, o! mensch, doch niet te seer]
Na de Wijse: Haerlem soetendal, &c.
Quelt u, o! mensch, doch niet te seer,
Met 's werelts ydelheden,
Want 's werelts doen loopt op en neer,
't Is ydel nae Ioannes leer,
't Vergaet haestigh hier mede.
Want 's werelts sorghvuldigheyt
Dient niet ter saligheden,
Maer de rechte Godtsaligheydt
| |
| |
Is de beloften toe-geseydt,
Hier en hier namaels mede.
Een mensch quelt hem met ongemack,
En 't mach hem toch niet baten,
't Schijnt wel een aengeboren pack,
Iae een ongerustige sack,
Die wy hier moeten laten.
Een mensch leeft hier een korten tijdt,
Is vol moeyten en klagen,
En leeft gedurigh in den strijdt,
Heeft geen seker uur of respijt,
Maer die vast op den Heer vertrout,
Die en wort niet bedrogen,
Gehoorsaem is ende niet stout,
En sijn geboden onderhoudt,
Ick was eens jonck, als David seyt,
Maer ben nu oudt van dagen,
Noyt sagh ick vromen met bescheydt,
Gebreck lijden, maer Godt bereydt
Haer wegh nae sijn behagen.
Den vromen hebben hier altijdt
Want hy hem in den Heer verblijdt,
En soeckt oock sijns naesten profijt,
Worpt de sorgh op den Heer
En wilt die van u weeren,
Vertrouwt op hem met herten seer,
Laet Godt doen, wandelt na sijn leer,
't Sal wel ten besten keeren.
Ick weet gewis, seydt Paulus klaer,
| |
| |
Die het met errenst mienen,
Haer saligheydt soecken voorwaer,
En Godt lief hebben, 't sal hier naer
Petrus die spreeckt tot onser leer,
Die tot Godt willen komen,
Die moeten doen nae sijn begeer,
Werpende sorgh op den Heer,
Hy sorght voor de vromen.
Christus spreeckt oock met woorden soet,
Ghy zijt alle mijn vrienden goet,
Ist dat ghy mijnen wille doet,
Aensiet de Bloemtjes fraey en schoon,
Sy singhen lieffelijck ten toon,
Loven den Schepper in den Throon,
Leven neerstigh in vreden.
Dit dient ons tot getuygenis,
Soo wy ons maer verkloecken,
Veel meer sal Godt ons menschen wis,
Geven wat ons van nooden is,
Soo wy Godts Rijck maer soecken.
Het is des Vaders wille goedt,
Ons sijn Rijcke te geven,
Soo wy maer doen oprechte boet,
Door 't geloove met liefde soet,
Soo sal men saligh leven.
Is de buyck niet meer dan de spijs,
En 't lichaem dan de kleeren?
Dit sal vergaen gelijck het Ys,
Als Christus seydt tot een bewijs,
| |
| |
Sorght niet voor den tijdt onsoet,
Noch voor den dagh van morghen,
Ghelijck als de Heydenen doet,
Maer elcken dagh en tijdt die moet
Voor hem selleven sorghen.
Wie kan door sijn sorgh of vlijt,
Hier verlanghen sijn leven,
Of een hayr wit of swart subijt
Maken, dit wel aendachtigh zijt,
Daerom en vreest noch sorght niet
Voor 't kort onseker leven,
Al wordt men hier veracht als riet,
Den Heer is na-by in 't verdriet,
Ick hoop ghewis, o! lieve Heer,
Dat ghy my sult behoeden,
En stercken my in uwe leer,
Ick stel mijn wil in u begeer,
Hert, ziel, lijf en ghemoeden.
Dat bid ick u, o! Prins, voor 't slot,
Een vast gheloof, en liefde tot
Christum ons Heer, verleent ons Godt,
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij