|
| |
[Looft doch den Heer, mijn ziele hoogh gepresen]
Nae de Wijse: Ick roep tot u met hertelijck verlangen.
Looft doch den Heer, mijn ziele hoogh gepresen,
Looft doch den Heer al mijn inwendigheyt,
Gheeft hem de eer, mijn ziele wilt hem vreesen,
Geeft hem de eer, mijn ziel doch niet en beyt,
Danckt Godt in eeuwigheyt, voor sijn genadigheyt,
Looft hem gebenedijt, sijn hoogen naem altijt.
Gelooft zijt ghy, o! Schepper hoog en weerdigh,
V name zy ghepresen en ghe-eert,
Eeuwigh daer by, ghenadigh en rechtveerdigh,
In al u doen zijt ghy ghoogh prijsen weert,
Al u wercken vermeert, ons volkomelijck leert,
Tot gehoorsaemheyt goet, datmen u vresen moet.
Want alle u, oordeelen zijn waerachtigh,
Onstraffelijck, ghetrou, oprecht en goet,
Maer Heere nu, en straft ons niet onsachtigh,
Om uwe eer en Christus wille soet,
Dus bid ick met ootmoet, neemt ons in u behoet,
Wy hopen met waerheyt, op u ghenadigheyt.
Ende oock, o! Heer, op u beloften stadigh,
| |
| |
Die ghy ons doet, door u Soon certeyn,
Want na u leer, zijt ghy, o! Heer, ghenadigh,
En straft ons niet nae ons sonden onreyn,
Ghenadige Fonteyn, ons hoop en troost alleyn,
Zijt ghy, o! Coning wijs, u zy lof, eer en prijs.
O! Heere siet, op u barmhertigheden,
Na u goetheyt, my met ghenaden aen,
Ghedenckt oock niet, op mijn sonden verleden,
Die in mijn jeught door swackheyt zijn ghedaen,
Mser wilt my doch voortaen, ghenadelijck bystaen,
Dan sal ick u met vreugt, loven en zijn verheugt.
Al lagh ick, Heer, voor u met bogen knien
Mijn leven lanck, en treurd in overvloet,
En weende seer, soo kan ick niet verdienen,
V liefde groot die ghy my, Heere, doet,
Dus bid ick met ootmoet, siet op mijn wille goet,
En niet op mijn swackheyt, door u genadigheyt.
Waer mede fel, ick ben Heere versoenen,
Met neygen goet, ghelijck Michias seyt,
Ick weet het wel, o! Heer, ghy eyscht te lonen,
Nae u ghebodt rechte ootmoedigheyt,
Liefd en gehoorsaemheyt, van herten zijn bereyt,
Dan sullen wy hoort mijn, door gena saligh zijn.
Ick bid, o! Heer, met rechter herten vyerug,
Ghendelijck doch op mijn swackheyt siet,
Ick bid u seer, verhoort my goedertierigh,
Na u goetheyt ghedenckt mijn sonden niet,
Die voormaels zijn geschiet, 't is my, o! Heer, verdriet,
Dat ick door mijn swackheydt, soo haestigh ben verleydt.
Segt altijt danck, den Vader met verheugen,
Gestadelijck door Christum sijnen Soon,
| |
| |
V leven lanck, looft hem nae u vermeughen,
Voor sijn goetheyt, en al sijn liefde schoon,
Daerom eyscht hy te loon, ghehoorsaermheydt ydoon,
Dan sal hy ons voortaen, wel in genaed ontfaen.
Eenvuldelijck, barmhertigh, goedertieren,
Gheleydt my Heer in u wegen met vlijt,
Verduldelijck, sachtmoedigh van manieren,
Ghestadelijck bewaert my Heer altijt,
En my genadigh zijt, o! Godt, ghebenedijt,
Dat ick door u gena, recht op u wegen ga.
Prince, mijn God, en Coninck hoog verheven,
Ick vertrou vast op u met herten goet,
V saligh lot, wilt my, o! Heere geven,
Door u goetheyt ende ghenade soet,
Dus bid ick met ootmoet, uwen gheest metter spoet
Ghenadigh in ons sent, tot een Godsaligh ent.
|
|
Auteursrechtvrij