|
| |
| |
| |
[De Heere sprack, tot Abram ghy moet treden]
Nae de Wijse: De Heydenen zijn. Of: Antwerpen rijck.
De Heere sprack, tot Abram ghy moet treden
Wt u gemack, van Landt en Vrienden mede,
In een vreemt landt, dat ick u heb gegeven,
V Zaedt playsant, sal ick seer hoogh verheven,
Gelijck 't zant aen de zee, en stof der aerden mee,
Maer ghy moet u besnijen,
Na mijn verbont en raedt, Ick sal u en u zaedt
Abram looft Godt, heeft het verbondt betekent,
Dat is hem tot, gerechtigheyt gerekent,
En is een vriendt, van den Heere gepresen,
't Wellick hem dient, om den Heere te vreesen;
Abram ick ben u Schilt, en u loon-gever milt,
Iae uwen Godt Almachtigh;
Wandelt voor my eerbaer, vroom en ghehoorsaem, maer
Vreest mijnen Naem aendachtigh.
Maer Abraham, most veel aenstoot passeren,
Want doen hy quam, by vreemt volck en Heeren
Doen namen sy, sijn Wijf, doen was hy bloode,
Met vrees daer by, dat sy hem souden dooden:
Maer Abram vandt ghena, Loths Herderen wel dra
Abram sprack seer bequaem, wy zijn broeders te saem,
Laet ons in vreden leven.
| |
| |
Abram die sat, voor sijn Hut met betamen,
En hy sagh dat, drie Mannen tot hem quamen,
Heeftse gegroet, en sprack, u knecht met reden
Bid met ootmoedt, komt in mijn Hut met vreden,
En laeft u hert ter noot, met water ende broot;
Doen sprack den Heer ydone,
Wilt God over een jaer, u huysvrou sal voorwaer
Abram ghetrou, sprack: Heer, ghy zijt Almachtigh,
Maer dat ick sou, omgaen met lust aendachtig,
Want ik ben out, hoe sou dat mogen beuren,
Mijn Wijf verkout, nae de wet der natueren;
Godt sprack: Abram 't is waer, ghy zijt mijn vriendt eerbaer,
Ick hoor Gomorraes sonden,
En 't Landt van Sodoma, sal ick sonder gena
Abram sprack: och! en bad, o! Heer, gepresen,
Daer mochten noch, vijf vromen in 't lant wesen
Godt sprack vailiant, so daer noch vijf in waren,
Ick sal het landt, om die vijf vrome sparen.
Maer de Heere ginck voort, tot Loth binnen de Poort,
Maer Loth is uytgegaen, met sijn twee Dochters saen,
Sijn Wijf die is staen bleven.
Maer Abraham, besocht sijn Wijf ydone,
En die tijdt quam, dat Sara baerd een Sone,
De Heere sprack, om Abram te beproeven:
Gaet met Isaac, in 't landt sonder vertoeven
Op den Bergh Moriaer, offert u soon aldaer,
Abram uyt vrees van Goden
| |
| |
Nam het sweert in de handt, de Engel met verstandt,
Sprack, wilt u Soon niet dooden.
Abram oprecht, vreesde den Heer ghetrouwe,
En sprack mijn Knecht, haelt Isack een huysvrouwe,
Wt mijn Landts-dou, van mijn Maeghschap ghepresen,
Mijn Godt getrou, sal u ghenadigh wesen,
Die ick dien in ootmoet, sal geluck en voorspoet
Doen quam voorsichtelijck, Rebecca stichtelijck
Versien al van den Heere.
Vrienden failiant, wy moeten hier verlaten
Vrienden en Landt, dan sal Godt t'onser baten
Ghenadigh zijn, en oock ghebenedijen,
Wy moeten sijn, ons van herten besnijen
Als Abram heeft gedaen, vast in 't geloove staen,
Ghehoorsaem nae sijn leere,
Leven in liefd en vree, soecken een Ega mee,
O! ghy mijn Godt, en Heere hoog gestadigh,
Zijt ons in 't slot, met Abraham genadigh,
Dat bid ick Heer, door u barmhertigheden,
Noch bid ick seer, voor alle menschen mede,
Dat wy voorsichtelijck, wandelen stichtelijck
Voor Godt en alle menschen
Staen met Abraham bereyt, tot onser saligheyt,
Dat's mijn bidden en wenschen.
O! Prince goet, dit is tot onser leere,
Wat dat ghy doet, wijckt gheensins van den Heere,
Vreest altijdt Godt, gelijck als Abram dede,
| |
| |
Houdt sijn ghebodt oprecht in liefd en vrede,
Wandelt voor hem eerbaer, vroom en ghehoorsaem, maer
Tot prijs van sijnen name,
Doet gelijck Abram fijn, soo sult ghy saligh zijn
Door Iesum Christum, Amen.
I.H. Pos.
|
|
Auteursrechtvrij