Romboud, of De getemde snorker

(ca. 1715)–Jan Noozeman– rechtenstatus


Agtste toneel. Jorden. I ALle daag, even graag, soek ik het slikken, Als myn niet, door verdriet, van ronde stikken, Schort in den buydel, om bier te betalen, Daar ik myn adem te deeg in mag halen. II. Al 't gezugt, weet de vrugt, straks te verheugen, Maekt den drank, 't lighaam krank, door grote teugen, 't Hair van dien hondt, zal 't tegen gift delen, Heeft zy't gequest, zy kan wederom helen. III. Ben ik krom ben ik stom, ben ik beschonken, 'k Ga vol lust, dan gerust, weer liggen ronken. Geen Koning leeft'er zo vol behagen: 'k Ruilde geen Schepter, voor zulke dagen. Die speulen wil moet kans verwachten; maar de droes, 't Ging uit de kerf, o! Lord, de duiker haal avoes; 't Hoofd krank, de buidel leeg, stroo benen die myn dragen. Maar 't meest is noch myn Wyf. o! pestelenci! slagen Sal troef zyn, 'k wed zy met haar nagels my eerst groet,
[pagina 15]
En droogt myn oogen met haar vuysten uit, o! bloet. En 't Heetrschap zal voor wis ook morgen doen de ronde, En wort'er nieuwen zyn geplakt Biljet gevonden, Zo is Plakaris hiel in ongenade; kom, De noodt een deugt, de quast en 't styzel zyn niet krom, Die zelle morgen vroeg niet klappen, dat zy byme Te bier geweest zyn, hey, nou lustig, zonder lyme die kleeft er at, 'k zie daar de steene Rocland staan: Die me een voor zyn kop, en dan al voort gegaan. Daar 's onraat (lieve Heer) wat zal dit langer worden.