Liederen voor het vaderland

[p. 31]

Vrijhart en Laura.

Wijze: Hoe gelukkig leeft het vee!

Vrijhart, die zijn zuivre min

Nooit door eigenbaat liet boeien,
Zag vol vreugd de lelien bloeien,

't Sieraad van zijn hartvriendin. (bis.)

‘'k Zal (dus sprak hij) eer de morgen

Nog den dauw van bloemen kuscht,

Verschöntloken lelien plukken:

Laura sluimert nog gerust. (bis.)

[p. 32]

 

'k Zal haar met mijn morgengroet

 

Dit bevallig tuiltjen bieden.

 

ô! Doe nu haar slaapjen vlieden -

 

Schoone - heldre morgengloed!’

 

Vrijhart ziet een minziek duifjen,

 

Dat in borst en vlerkjens pikt;

 

Vrijhart vangt het zorgloos diertjen,

 

Daar 't in 't groen zijn pluimen schikt.

 

 

 

‘Diertjen! (spreekt hij) vrees geen leed;

 

Laura zal deez' angst vergoeden,

 

Vleiend zal ze uw leven voeden,

 

Als gij van haar kruimtjens eet.

 

Och! ontwaak, mijn lieve laura!

 

Neem uws vriends geschenken aan,

 

Loon mij met den kus der onschuld,

 

't Beeld der zuivre leliblaàn.’

[p. 33]

 

Vrijhart gloeit door teedre vreugd

 

Laura, schoon gelijk de morgen,

 

Ziet, bevrijd van dwang en zorgen,

 

Blij den liefling van haar jeugd.

 

Laura treedt hem lachend tegen;

 

Vrijhart drukt haar aan zijn borst,

 

Biedt zijn duifje en 't lelituiltjen,

 

Door geen stofjens nog bemorst.

 

 

 

Laura bloost door vreugd en min;

 

Maar in vriendlijk-vleiende oogen

 

Spreekt aandoenlijk mededoogen.

 

‘Vrijhart! (zegt ze) uw Zielvriendin

 

Kent de zaligheid der liefde -

 

Liefde, vrij van allen dwang!

 

Zou ik de onschuld wreed doen lijden -

 

Uit vermaak of zelfbelang?

[p. 34]

 

Zie dit duifjen, dierbre vriend!

 

Zie dit duifjen voor mij schrikken,

 

Zie het hijgend hartjen tikken -

 

Heeft dit duifje ooit straf verdiend?

 

Lieve Vrijhart! hoor den doffer!

 

Och! hij schreit ons kirrend aan -

 

Geef zijn teedre duif haar vrijheid!’

 

Vrijhart stort een eedle traan.

 

 

 

't Duifjen klapt de wiekjens vrij.

 

Vrijhart kuscht zijn laura teder,

 

't Schuldloos meisjen kuscht hem weder,

 

Dankt hem voor de bloemtuil blij.

 

Zuiver, als de blanke lelies,

 

Klopt haar hart door liefde en vreugd,

 

Ja - de bloemtuil op haar' boezem

 

Schetst haar tederheid en deugd.