Gheestelycken waeckenden staf der Jodsche Schaep-Herders

[p. 46]

[p. 47]

[p. 48]

X I. Een-yghelijck wordt vermaent den slaep der sonden te verlaeten, ghemerct dat den Saligh-maker des werelts nu is gheboren.

Op de wijse: Helas ma Philis je m'en vay mourir &c.
Hora est jam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra Salus. Ad Rom. 13. c.

1.

'T Is nu die ure, het is nu den tijt,
Dat ghy den slaep der sonden u maeckt quijt:
De salicheyt // Nader leyt,
Als ghy wel meent:
Den Sone van Godt den Vader is verkleent,
En met onse mensch'lijckheyt ver-eent.

2.

Weest dan (ô mensch) in uwen gheest verblijdt,

En Godt den Heer met vreught ghebenedijdt,
Die sijnen Soon // Wt den throon
Ghesonden heeft,
In teecken, dat hy u sonden al vergheeft;
Bemint hem alsoo langh' als ghy leeft.

3.

Van Abrahams, en Davids e'el gheslacht,

Een Maghet heeft Godts Sone voort ghebracht;
Die, voor ons al // Lijden sal
Seer grooten noodt,
En aen het kruys sterven eens de bitter doodt,
Om te voldoen voor de sonden groot.

4.

Siet hoe onnoosel is hy, en hoe kleen,

Die Godt met Vader, ende Gheest is een:
Van koude root // naeckt en bloot,
Hy schudt, en beeft;

[p. 49]

 

Die wull' aen de schapen, loof aen d'aerde gheeft,

 

Niet daer hy sijn Hooft op rust en heeft.

 

5.

 

Hy sal (ghelijck als den Samaritaen)

 

Al die ghewondt zijn in ghenaed' ontfaen:

 

Hy sal de smert // Van ons hert',

 

En alle pijn

 

Verdrijven met krachtigh' oly, ende wijn,

 

Van hem sullen wy ghenesen zijn.

 

6.

 

Die Godt sijn Vader altijdt eer' bewijst,

 

En in den lof van Godt den gheest op-rijst,

 

In't aerdsche dal // Die het al

 

Spijst, en versaedt,

 

Lijdt hongher, en dorst, en bee sijn ooghen slaet

 

Naer onse borst, maer hy wordt versmaet.

 

7.

 

Siet hoe de Maghet hem in doecxkens bindt,

 

Die wandelt op de vleughels van den windt:

 

Hy schijnt verdooft // En berooft

 

Van sijn verstandt,

 

Die selve de kroon van alle wijsheyt spandt,

 

En die de wereldt draeght in sijn handt.

 

8.

 

Laet ons de Goddelijcke Majesteyt,

 

(Die Mensch gheboren in de kribbe schreyt)

 

Met 'tEnghels-Hof // Gheven Lof,

 

En alle eer;

 

Dat vry al de schepsels prijsen Godt den Heer,

 

Die sich vernedert maer al te seer.