Gheestelycken waeckenden staf der Jodsche Schaep-Herders

[p. 34]

[p. 35]

[p. 36]

V I I I.De Godt-minnende ziele sich grootelijcx verwondert over de grondeloose liefde van Godt Almachtigh tot het menschelijck gheslachte.

Ghesonghen op de wijse: Cruel tyran de mes languers &c.
Quid est homo quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum ? Iob 7. c.

1.

WAt is den mensch, ghenadigh Heer ?
Dat ghy hem groot maeckt, en verheft soo seer,
Al of hy niet en sproot' wt Adams zaet,
Weirdigh uwen haet ?
Hy is vol hooveirdy,
En van all' onrechtveirdigheyt krielt hy:
Hy steeckt vol ghebreken // Is u af-gheweken,
En tot hem komt ghy.

2.

Ick weet, dat ghy Godts wijsheyt zijt,

Waerom is't dan, dat ghy den mensche vrijdt ?
Ghy soeckt de vrede, maer hy soeckt den twist;
Zijdy niet ghemist,
Dat ghy hem liefde draeght,
Die naer u weder-liefde niet en vraeght,
Maer in vuylligheden // (Teghen alle reden)
Sich alleen behaeght ?

3.

Ick stae verbaest, als ick bemerck,

Dat ghy den mensche vrijdt al even sterck;
En om met hem alhier te zijn vereent,
Wildy zijn verkleent:
Ghy daelt den hemel af,
En komt hier ligghen op het stroo, en kaf;
Om hem te verwecken // Liefde aen te trecken,
Die noyt liefd' en gaf.

[p. 37]

 

4.

 

Verghevet my (O wijsen Godt !)

 

My dunckt dat ghy zijt al te seer versot

 

Op de ghedaente van den slechten mensch;

 

Want al uwen wensch

 

Is, hem aen u ghelijck

 

Te maecken, in u vreughdigh hemels-rijck:

 

Ghy daerom, vol minne // Trauwt hier een Moorinne,

 

Vuylder als het slijck.

 

5.

 

Waer is het oyt (o Godt ! ghehoort)

 

Dat ghy, die zijt het eeuwigh Vaders Woordt,

 

Dat ghy, die zijt den Soon alleen gheseyt

 

Vander eeuwigheyt.

 

Den mensche soo bemint,

 

Dat ghy om sijnen wille wordt een Kindt,

 

Van een Maegh't ontfanghen // Die u tot de wanghen

 

In de doecxkens windt ?

 

6.

 

Groot wonder is't, dat ghy te nacht

 

Gheboren zijt voor't menschelijck gheslacht;

 

Maer dese noyt-begrijpelijcke daet

 

Verr' te boven gaet,

 

Dat ghy (o Iesu soet !)

 

Voor ons vergieten komt u Heyligh Bloedt,

 

En de doodt wilt sterven // Op dat wy be-erven

 

Eens dat eeuwigh Goedt.

 

7.

 

Lof, eere, prijs, en danckbaerheyt

 

Zy u (o soeten Iesu !) toe-gheseyt;

 

Want ghy voor ons u-selven soo verniet,

 

En komt in't verdriet:

 

Ghy lijdt seer grooten noodt,

 

Jae loopt voor ons ghewilligh in u doodt:

 

Wt al uwe wercken // Het is klaer te mercken,

 

Dat u liefd' is groot.