Gheestelycken waeckenden staf der Jodsche Schaep-Herders

[p. 26]

[p. 27]

[p. 28]

V I. De Godt-minnende ziele soeckt dat nieuw-gheboren Kindeken Iesus in het kribbeken van haere ootmoedigheyt te herberghen.

Op de liedt-stemme: soo 't beghint.
Veniat dilectus meus in hortum suum. Cant. 5. cap.

1.

O Schoone Jesse-blom !
Ick heet' u willecom,
Die zijt alom
Mijns ziele Bruydegom:
Mijns herte lust,
(Door liefde noyt gheblust)
Naer u soo dust;
Kom // Bruydegom,
En in mijn' ziele rust.

2.

O alder-soetste Kindt !

Terwijl' den stueren windt
(Die 't al verslint)
Sich noordt, of oost bevindt:
O teerste Vrucht !
Verlaet de koude lucht,
En niet en sucht;
Kom // Bruydegom,
En in mijn' ziele vlucht.

3.

Heeft u in't Huys van Broodt,

Van wt des Vaders schoot,
De liefde groot
Ghebrocht in desen noot ?
Kindt, vol ghedult,

[p. 29]

 

Ick weet dat ghy mijn schult

 

Vergheven sult;

 

Kom // Bruydegom,

 

En onse ziele vult.

 

4.

 

Verlaet ghy het ghesticht

 

Des Hemels, soo verlicht,

 

Om het ghesicht

 

Van uwe Bruydt, die ghicht ?

 

Maeckt haer verschoont,

 

En haer, die liefde toont,

 

Met liefde kroont;

 

Kom // Bruydegom,

 

En in mijn ziele woont.

 

5.

 

Terwijl' Herodes sweirt

 

(Dat uwe doodt begeirt)

 

Alsnu verteirt

 

Soo veel bloedts, dat ons deirt;

 

Mijn' ziel' ontluyckt,

 

Voor schuyl-plaets' haer ghebruyckt,

 

Sy is ghemuyckt;

 

Kom // Bruydegom,

 

En in mijn' ziele duyckt.

 

6.

 

Weest Iesu, met jolijt

 

Ghelooft, ghebenedijt,

 

Die langhen tijt

 

Mijn ziele hebt bevrijt:

 

Sy is benauwt,

 

Als sy blijft onbedauwt,

 

En sy verflauwt;

 

Kom // Bruydegom,

 

V Bruydt, mijn ziele trauwt.