Het geestelijck bieken, of geestelycke sangh-dichten
(1674)–Herman Harts–
AuteursrechtvrijVande Sonde.Fuge Peccatum. Eccli. 21.2. Vliedt de Sonde. Quem transformatum vitiis vides, hominem aestimare non potes: Sed fuisse hominem adhuc ipsa humani Corporis relicta species ostentat. Boët. lib. 4. Die gy verandert siet door de vitien, of sonden, en moet niet achten een Mensch: maer dat hy een Mensch geweest is, bewyst noch de gebleven Gedaente eens Mensche Lichaem. | |
Op de VVyse: Sera-ce pour neant que dans ma solitude.
Ga naar voetnoota Godt heeft de mensch naer syn Gelyckenis geschapen,
En meester hier gestelt, en heer van alle saken
In volle deugt:Ga naar voetnootb van waer, want niet en hadt misdaen,
Hy sou oock sonder doot in 't ander leven gaen.
2[regelnummer]
De mensch de sotte mensch tot sulcken eer verheven,
En heerlyckhyt, en is niet langh daer in gebleven.
De Sonde heeft dat Belt met vuylichyt gemenckt.
Ga naar voetnootc Daer is noch vrye wil; maer sieck, en heel gekrenkt.
3[regelnummer]
De Sonde die bederft de grondt, soo als de vaetshyt
Den wyn, of't beste bier. Geen leelycker melaetshyt:
Die van den Engel maekt een Duvel,Ga naar voetnootd van de Mensch
Een beest. Vliedt ziele vliedt en haer, en hare Grensch.
| |
[pagina 63]
| |
4[regelnummer]
Zy heef'het eerste Paer uyt't Paradys gedreven,
De gansche werelt door de wateren verheven,
Al't Israelsche volck berooft van Chanalandt
Ga naar voetnootaOp Twee; waer anders Godt het leyde met de handt.
5[regelnummer]
Zy heeft door vier, en vlam ey! laet ons dat gedincken,
Gomorrha doen vergaen, en Sodoma versincken:
Zy is aen allegaer den oorspronck van de doot,
En van de quade vonck: die ons brenght in de noot.
6[regelnummer]
Vliedt ziele vliedt; wat sal de sonde u toch geven?
Als persingh, en verdriet, een ongerustich leven?
En dan hier namaels noch de worm, en bitter gal.
De Sonde en is niet, en stelt nochtans den Al.
7[regelnummer]
Voor my ick kiese eer te branden, en te sterven,
Dan iet te doen, waer door ick Godt sou moeten derven;
Ja oock daer geene hel, of hemelryck en waer,
Ick wil verfoeyen 't quaet, want dat Godt is contraer.
8[regelnummer]
Die my geschapen heeft, en doen ick was bedorven,
Is voor my bitterlyck, doch willichlyck gestorven,
En om myn Salicheyt, hoe sou ick dïen Heer
Konnen verlaten oyt, en noch vergrammen meer?
9[regelnummer]
En niet alleen dat quaet: maer oock de kleyn gebreken
Wil schouwen, wat ick mach; die, hoe wel niet en breken
De Min, of Vridtschap Godts, haer hinderen nochtans
Allencxkens meer en meer, en minderen de glans.
10[regelnummer]
Maer sonder wie ick niet dan quaet en kan gewercken,
Die my geeft goede wil, ô! Heer wilt hem verstercken,
Op dat ick uwen wil ken', en volgh t'alle tyt,
Tot dat eens buyten vrees u vat in d'eeuwichyt.
|