Het nieuwe Hoornse speel-werck

ALs ick eens om een pijntje was,
En trock gelijck een Hoos,
De koele Vocht uyt 't helder Glas,
Wierd' ick verheught, en koos
De Wijn tot mijn Vriendin, en teegh
Aen 't kussen met die Bruydt,
Tot dat ick lust tot Dichten kreegh,
En zongh dit Deuntje uyt.

Stem: Janneman en Alemoer.

LEst quam ick op een plaets gegaen,

Daer vond ick een Persoon,

En mit quam daer een ander aen,

Die seyd': mijn goê Patroon,

[p. 411]

 

Wel wat is dit dat ghy hier zijt?

 

Waerom niet by de Meyt?

 

't Is immer nu de rechte tijdt.

 

Waer op den ander seyd:

2

O bloedt! 't is een bedroefde staet,

 

Ick heb een blauwe scheen,

 

Van avondt quam ick wat te laet,

 

Ick stiet mijn slincker been:

 

En lestent quam ick eens wat vroegh,

 

Doe was het oock geen deegh.

 

Ick denck is 't nimmer pas genoech,

 

Zoo blijf ick uyt de weegh.

3

Dat 's waer (seyd doe den ander weêr)

 

Hebt ghy wat blauws gehaelt?

 

De Pocken hael die loose Meer!

 

Dan spelen wy betaelt.

 

'k Gingh oock eens heen, gelijck ghy deê,

 

Ick quam 'er wel; maer siet,

 

Daer was een ander voor my reê,

 

Mijn aenslagh was te niet.

4

Maer nu, dat is tot daer aen toe,

 

Ick segh het en ick mient 't,

 

Ick wordt het vryen soo schier moe;

 

Daerom, mijn goede Vriendt,

 

Zoo moet 'er eens gedroncken zijn,

 

Al eer 't ons meerder smert:

 

Men drinckt vaeck met een roemer Wijn

 

De swarigheyt van 't hert.

5

Daer meê was nu het praetje uyt,

 

Zy droncken eensjes om,

 

d' Een sey: ick brengh u eens een Fluyt:

 

Den aêr weest wellekom.

 

Ick seyd: wat soo dat is de slagh,

 

Een glaesje dat is best.

 

Ick drinck, terwijl het wesen magh,

 

Oock eens als al de rest.

[p. 412]

6

Want soo veel soet en suer verscheelt,

 

Verscheelt de Min en Wijn:

 

De Wijn, die doffe sinnen streelt,

 

Doet yder vroolijck zijn.

 

De Min, in tegendeel, ontrust,

 

En quelt het bly gemoet.

 

Hy vry dan die het vryen lust,

 

Ick smaeck een soeter soet.