Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen
(1667)–Pieter Elsevier–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
2. Ah Alidaetje! mijn Godin!
Wat grieft ghy mijn al smert ten boesem in!
O Schoone! nimmer had ik dat vermoet
Dat trouwe Liefde zoo veel onheyls voet.
3. Voorwaer den Hemel en de lucht
Die zijn getuygen van mijn naer gezucht,
En van de smert die u Minnaer lijdt,
Hoe wel ghy daer af ongevoelig zijdt.
4. Ay laes! ay laes Schoone Godin!
Hebt doch medogen met mijn trouwe min!
Op dat ick eens waerde Nimph het endt
Mach zien, van zoo veel rampen, en ellendt.
5. Terwijl ik hier dees klachten zet,
Werdt door mijn tranen het papier besmet,
Dewijl ick u bevallicheden mis
Dat my de grootste smert op aerden is.
6. Aenvaert, aenvaert dan Alida!
| |
[pagina 27]
| |
Dit zijn mijn Zuchjes die u v volgen na!
En denckt vry Schoone! dat al ben ik hier
Ik echter blijf u
trouwen Elzevier.
|
|