De zangvogeltjes. Deel 5

[p. 32]

23. Des Zondags.

Eenigszins langzaam. Plechtig.

1. Daar is de lie - ve zon-dag weêr, De dag den Heer ge-
wijd! In stad en dorp op veld en wei Heerscht stilte
wijd en zijd! Der voog-len koor Al-leen zingt
2. De kerkklok roept; der vromen schaar Trekt op naar's Heeren
huis. Hoe feest-lijk is zij uit - ge-doscht, Als drukte
rouw noch kruis! Ja, 't droevig hart Vindt troost in
3. De kerkklok zwijgt; maar lui-der klinkt Des orgels vol-le
klank, En 't smelt zijn me - lo - di - en saâm Met al-ler
voog - len zang! Tot God om-hoog Blikt hart en

[p. 33]

1. door: Hoe zou het kun-nen zwijgen? Het
ju-belt op tak en twijgen, En zingt op de - zen dag nog
meer: En zingt op de - zen dag nog meer:}‘Alleen den
hoogen God zij eer!’ ‘Alleen den hoogen God zij eer!’
2. smart (Dus leest men in elks oo-gen) Dáár
on-der die tem-pel-bo-gen! En 't juicht ook bij zijn grievend
zeer: En 't juicht ook bij zijn grievend zeer:}‘Alleen den
hoogen God zij eer!’ ‘Alleen den hoogen God zij eer!’
3. oog; Tot Hem stijgt zang en be-de! Wat
za - li - ge he-mel-vrede! Het is, als zong der englen
heir: Het is als zong der englen heir:}‘Alleen den
hoogen God zij eer!’ ‘Alleen den hoogen God zij eer!’