Het vrolyke landmeysje, zingende in de polder der blyschap



[pagina 8]
De kryshelden. Wys: De Marseilliaansche Marsch. Voor u ô Mavors dappre Zoonen, Voor u ô Helden zingen wy, Voor u die trouw en moed betoenen, Waar 't Krysvuur blaakt aan alle zy, bis. Gy zyt het die geen Donders schromen, Van 't vlammen braskent Moord metaal, Noch 't dreigen van 't gesleepen Staal, 't Gevaar kan nooit uw moed betoomen, Gy zyt het dappre Heldenstoed, die zoo 't de Vryheid geld, Den Dwang den Dwang dat Monsterdier, Voor eeuwig nedervelt. Hoe vroolyk treed ge uw Vyand teegen, Gy zingt in 't aanzyn van den dood, Vertrouwende op uw moed en deegen, Trotseert gy ongemak en nood, bis. Op u ô Helden rust vermoogen En eer van Stad of Vaderland, Waar Gy den Helden Standaart plant, Gebied gy 't al door uw vermoogen, Gy zyt het dappre Heldenstoet, die daar 't de Vryheid geld,
[pagina 9]
Den Dwang den Dwang dat Monsterdier, Voor Eeuwig nederveld. En zyt Gy moê van 't Koppen klooven, Dan laast u Bachus met zyn Wyn, Dan zweest de blonde Venus boven, En gy kunt lustig vroolyk zyn, De Glorie schenkt u eerlauwrier, Geplukt in 't bloedig Oorlogs Veld, Waar u het Kryegeluk verzeld, En onbepaald doet zegevieren, Welaan dan dippre Heldenstoet, vliegt waar 't de Vryheid geld, Zoo word zoo word door u den Dwang, Voor Eeuwig neergeveld.