|
| |
| |
| |
Een nieuw lied.
Het leven kreeg van den Heer
Is tot dienst van den Mensch,
Tot sijn nut en tot sijn wensch.
Al 't Gediert dat 'er leeft,
Dat op Aarde en Water zweeft
Aan hem duisent nut en vreugde geeft,
Dat op Aarde jeugdig spruit,
Iaagt in de groene Mei sijn soete geuren uit
Het herleefd en 't bloeid,
En 't schiet en 't groeid,
En 't maakt dat alle herte van vreugde bloeid,
Aan de Goedertierent Opperheer.
En maakt dat 't jeudig vogt
Word in bloem en spruit gebrogt,
't Geeft de Roosen soete geur,
En steld Flooraas heele hof in fleur,
En door des Hemels dauw met honing vogt
De kruiden in haar eerste jeugd,
| |
| |
Dienen ons met groot vreugd,
Haar soete geuren ons heele hert verheugd
Om haar soet te ontstaan,
Aan de Goedertierent Opperheer.
Niet alleen bloeid het kruit,
Meenig hert ook ontsluit,
Loven God met bly geschal.
't Zeisje seer aardig singt,
Van de eene tak op de andere springt,
Doet de Boer uit 't bed opstaan,
Zoo dra de purpere dageraat komt aan,
Kwak, kwak, kwak menigmaal,
Hoord men in de groene Zaal,
Men kend daar een ieder aan sijn taal.
Lang eer den dag op gaat,
De Koekkoek slaat de maat;
Aan de Goedertierent Opperheer.
Gaat men langs bos en hey,
Of wel door een groene Mei,
Men siet vreugde om 't meest,
Zelfs tot in 't stommen beest,
| |
| |
Op sijn fluit of schallemy,
Alle Vee springt op van herte bly
Is ook menig vrolijk dier,
Corper, Snoek en Cabeljouw,
Zijn ook vrolijk sonder Vrouw,
't Is niet als vrolijkheid,
Die 't hart van al 't Vee verblijd,
Door 't geheele aardsche dal,
Aan de Goedertierent Opperheer.
|
|
Auteursrechtvrij