Het nieuw Amsterdams minne-beekje
(na 1679)–Anoniem Het Nieuw-Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijOf het thee geselschap der Haaghse jufferen
 | |
[pagina 36]
| |
Hoe komt dat u mishaegt mijn regte min?
Daer ick tot u soo seer genegen bin
Verlaet u afkeerigh gemoet
Het geen mijn smerte steets verdubb’le doet
Stort op dit Herte doch geen meerder pijn,
Toont wederliefde tot een Medicijn.
Leonora.
Hoe lelt ghy Ferdinant,
Van uwen minne-brant,
Wie praemt u om te toonen my u min,
Ghy siet wel dat ick in u heb geen sin,
Het is een dwaesheyt voor den mensch
Op yemant soo te stellen sijnen wensch,
Van wien geen weder Liefd’ te hoopen is,
Dit is de oorsaeck van u quael gewis.
Ferdinant.
U Overschoone Beelt,
My uwe min beveelt,
U eerbaer Root die op u kaecken rust,
U Soet gelaet daer in soo schep ick Lust,
U kloeck verstant en wijs beleyt,
U Sacht ghemoet is of die tot mijn seyt,
Hoe sout ghy konnen laten Ferdinant?
U Leonoor’, o neen! dat waer u schant.
Leonora.
Waer mee mijn de Natuer,
In mijn Geboorte Uur
Begaeft heeft die kan ick niet tegenstaen
Dus Ferdinandus wilt u wel beraen,
Daer sijn meer Maeghden schoon als ick,
Waerom steeckt ghy u dan in desen strick,
Gaet soekt een maegt naer uwen welgeval
Een die haer liefd’ u weder gunnen sal.
Ferdinant.
De Wetten van de Min,
Gebieden mijn Vrindin,
Geen ander buyten u te minnen gaen
Of in het minste niet te spreken aen,
Seght Leonoor’ hoe kan een vrint
Verlaten haer dien hy oprecht bemint?
| |
[pagina 37]
| |
Gedenkt ’t spreekwoort het geen seit gewis
’s menschen zinnen, ’s menschen leven is.
Leonora.
Gedenckt in tegendeel,
Het spreeck-woort strijt geheel
Tegen het uwe, dat ick hier voor stel,
Kout en heet Yser kan niet hechten wel,
Want het heet Yser is te zacht
Dat op het harde koude heeft geen macht,
Zoo oock ghy zijt te heet en ick te kout,
Daerom soo kan niet hechten uwe Bout.
Ferdinant.
Sal dan u killigh Hert,
Zijn oorsaeck van mijn smert,
Heeft u Natuer het minne dan berooft,
Neen Leonoor’ ick nimmer dat gelooft,
U Rijp verstant, u Jeughdigh bloet
Mijn anders van u Lief gevoelen doet,
Of hebt gy in een ander beter sin,
Soo niet, waerom verschopt gy dan mijn Min.
Leonora.
Gedenckt de blinde min,
Die heeft veel rampen in,
Want een verliefde die en siet geen leet
In sijn beminde, door sijn Liefde heet,
Maer krijgt hy haer eens voor sijn Vrou,
Dan gaen sijn oogen open met berouw,
Dan dunkt hem suer dat hem wel eer dogt soet,
Dus Ferdinant besadigt u gemoet.
Ferdinant.
Mijn min is niet gegront,
Op eenen lossen vont,
Noch oock soo seer niet op de schoonigheyt
Waer van Natuer u deel heeft toegeleyt
De ware deught in u persoon
Die in u Zieltjen heeft een vaste woon,
Verdient die niet met recht te zijn bemint,
Hoe noemt gy dan soodanige liefde blint.
Leonora.
U Reden sijn wel waer,
Maer ick vin groot bezwaer,
| |
[pagina 38]
| |
Dewijl een jongman dikmael lieft en vleyt
Maer ondertusschen hy sijn netten spreyt,
Ja dickmael door een nijdigh Oogh
Hy hare Roem en bloem te drucken poog,
Daer Ferdinant ick het minne schou,
Eer mijn te laet aenkomen mocht berou.
Ferdinant.
Sulck minne is bedrogh,
L. Men vint de minnaers noch,
F. ‘t Is waer maer van die gene ben ik niet
L. Het tegendeel ick noch niet blijcken siet,
F. Door Trou gy ‘t ondervinden sel,
L. Het trouwe mogt my ook berouwen wel
F. o Neen daer voor blijf ick u borrig togt,
L. Of gy Faljeerde, segt, wie ick dan socht.
Ferdinant.
Een minnaer doet geen leet,
L. Zoo langh hy niet afkeert,
F. Hoe kan afkeeren die oprecht bemint
L. Door Expriency men dat wel bevint,
F. Aenmerckt de goe in tegendeel,
L. Maer dit beneemt mijn vrees niet wech geheel,
F. Door ydel vrees ontglipt de goet portuer
L. Door licht gelove volgt dick het zuer.
Ferdinant. Die niet en waegt, niet wint,
L. Licht wagen dat is blint,
F. Hy waeght niet light die kiest door wijs beraet,
L. Om wel te kiesen ick mijn niet verstaet,
F. Zoo neem mijn trou in ’s Heeren Naem
L. Dees middel vint ik alderbest bequaem,
F. Dank zy u lief dat gy verligt mijn smert
L. Ick sag geen ent in dit doolhof verwert.
Ferdinant. Een Kus o soete Lief,
L. Dat is tot u gerief,
F. Ghy zijt mijn lieve Bruyt die ick bemin
L. Gy zijt den Bruydegom na mijnen sin,
F. Den Hemel zy hier voor ghedanckt,
L. die schenkt ons haer zegen ons leve lank
F. Nog eens een kusje lief eer dat ik schey,
L. vaert wel mijn vrint, den Hemel u geley.
|
|