Klachtlied op het graf van Napoleon, door 's keizers zoon

[p. 3]

Het Soldaatje.

U hebt me beloofd, lieve paatje.

Als ik zoet was voor nieuwe jaar

U me koopen zoudt een soldaatje.

Zeg paliel, zeg is 't niet waar?

Ik wachtte stil en vol verlangen.
Want speelgoed, o ik heb 't zoo graag.

Zeg waarom laat u 't hoofd zoo hangen.

Het is toch Nieuwe Jaar van daag?

Ik bid, ik smeek u lieve paatje,

Ik ben toch zoet kom ga nu gauw.

Ik klaag dan niet meer van de koû.

Kom koop me nu 'n mooi soldaatje. bis.

Stil en bleek zit daar de vader.

Bevend luist' rend naar zijn kind.

Dat het hoofdje steekt wat nader.

Als of het reeds zijn speelgoed vindt

Ik heb geen geld wil mij gelooven,

Arm kind, ik gaf het u zoo graag,

Dan had u 't niet moeten belooven.

Het is toch Nieuwe Jaar van daag?

Refrein:

[p. 4]

 

Half waanzinnig door die bede,

 

Met verwilderd oog en haar,

 

Vliegt de vader naar beneden,

 

Tot voor een speelgoedbazaar.

 

Hij hoort nog immer: lieve paatje.

 

Hij ziet thans waar hij zich bevindt.

 

Zijn oog valt op een mooi soldaatje.

 

Hij steelt het voor zijn stervend kind,

 

Het ligt alleen en wacht op paatje.

 

Het riep: ik bid u kom toch gauw.

Om zijn kindje te verblijden,

Vliegt bij bevend naar zijn huis,

Wel gevoel moest hij bestrijden,

Maar niet gedraald, vlug maar zijn kluis,

Zie hier, mijn schat, nu niet meer klagen,

Papa is terug en kijk, zoo waar,

Je hoeft er niet meer om te vragen,

Hier is 't soldaatje, kijk nu maar.

Geef antwoord nu, ik ben 't paatje,

Helaas, het kindje sprak niet meer.

Het stierf en riep nog keer op keer:

Kom koop me nu een mooi soldaatje. bis.