Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


XVIII. Teyr-spijse der gene die in den Heere sterven. Stem: Als ick te recht bemerck mijn overgroote sonden. SIet Heer, in 't duyster woudt, En 's wereldts slimme wegen, Uw ballingen benouwt, Vermoeyt, en vol gevaer, En reyckt ons hier de handt Met Goddelijcken zegen.
[pagina 119]
Sonder u onderstandt Valt ons de reys te swaer. Den Vyandt boos, en fel, Die soeckt ons te verderven, Als eertijdts Jezabel Eliam heeft getracht, Die in soo swaren noodt Godts hulp niet en kost derven, Waer wierdt gespijst met broodt, En kreegh wêer nieuwe kracht. O Jesu! bly Gesant Van Godt ons toegesonden, Die in dit ballinck-landt Uw Dienaers spijst, en voedt
[pagina 120]
Met levend' Hemels-Broodt Voor krancken, en gesonden, Een Teyr-spijs tot de doodt, Die ons weer leven doet. Goeden Samaritaen, Die ons op weg' komt vinden, Eer wy verloren gaen, En van de doodt bevrijdt: Met Olie, Zalf, en Wijn Ons Wonden komt verbinden. En spijst om vroom te zijn Oock in den laetsten strijdt. Geeft dat wy door dees spijs Versterckt eens vry geraecken,
[pagina 121]
Ten eynde van ons reys Tot 's Hemels Vaderlandt; En mogen daar onthaelt Ons eeuwiglijck vermaecken, Daer arbeydt wordt betaelt, En onrust uytgebant.