Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

CXXXIII. Menschelijke zwakheid.

1.

Ach! hoe dwaas is 't met vertrouwen

Heil te bouwen

[p. 250]

 

Op iets sterflijks, wat is roem?

 

Wat standvastigheid van menschen,

 

Zij verflensen,

 

Zij vergaan gelijk een bloem.

 

 

 

2.

 

Jezus vrienden zelfs bezweken,

 

Stout in 't spreken,

 

In 't beloven wonder groot:

 

Maar zij zien Hem pas gegrepen

 

Heenen sleepen,

 

Of z'ontvlugten Hem in nood.

 

 

 

3.

 

Ach! hoe zwaar viel Hem dit lijden,

 

Dus te strijden

 

Ongetroost en onverzeld!

 

Maar deez' zwakheid toont Hem krachtig

 

En almagtig;

 

Gansch verlaten houdt Hij 't veld.

 

 

 

4.

 

Christen! schaam u dan, die boozer

 

En trouwloozer,

 

Christus, vrij van ramp, verlaat:

 

Schaam u, als dien Heer onwaardig,

 

Die niet vaardig

 

Om zijn' dienst het liefste haat.

 

 

 

5.

 

Nog zijn ons veel zwaarder pligten

 

Te verrigten:

 

Ach ons armen! wie houdt stand

 

Tegen 's werelds dreigen, hoonen,

 

Vleijen, loonen?

 

Bied, o bied ons Heer! de hand.

[p. 251]

 

6.

 

Gij, van allen eens verlaten,

 

Wie ons haten,

 

Of ontwijken, blijf ons bij!

 

Blijf ons met uw liefd' omarmen,

 

En beschermen,

 

Schoon ons alles ontrouw zij.

 

 

 

7.

 

Leer ons hart zijn ontrouw kennen

 

En ontwennen,

 

Sterk ons in den jongsten nood:

 

Daar ons goed, en bloed, en leven

 

Gansch begeven,

 

Blijf ons bij, ook in den dood.