Antwerps liedboek

30 Een nyeu liedeken

1
DIe mint die vint een heimelic lijden
hi ducht hi sucht in allen daghen.
Ende hem den troost dan moet vermijden.
Sijn cleyn voorspoet mach hi wel claghen
Ick weet die sulcke moet verdraghen

[fol. 17v]

 

Ende lijden een swaer verdriet

 

Lijf ende goet soude hi wel waghen

 

Om haer nochtans en acht zijs niet

 

 

 

2

 

Si en achtes niet wat baet geclaecht

 

Nochtans weet si wel ongheloghen

 

Dat ic en minne gheen schonder maecht

 

Si doet mi dicwils droefheyt tooghen

 

Weenen ende suchten voor haer ooghen

 

Ende lijden een swaer verdriet

 

Ey lacen dit moet ic al ghedooghen

 

Om haer nochtans en acht zijs niet

 

 

 

3

 

Mocht ic eens troost aen haer verweruen.

 

So slote ick trueren buyter fille

 

Mer neen ic ick salt besteruen

 

Want si en heues gheenen wille

 

Ic mach wel claghen luyde ende stille

 

Int strick van minnen lijde ick verdriet

 

Int herte hebbe ick so grooten geschille

 

Om haer nochtans en acht zijs niet

 

 

 

4

 

Haer blijde ghelaet heeft mi bedroghen |

 

Ende ooc ghebrocht in lijdens eruen

 

Haer schoon opslach van haren ooghen.

 

Doet mi duysentich dooden steruen

 

Iuecht ende vruecht moet al bederuen

 

In mi dies lijde ick verdriet

 

Mijn herteken soude ic wel laten schermen

 

Om haer nochtans en acht zijs niet

 

 

 

5

 

O venus ghi moordadighe vrouwe

 

Ghi schieter veele met uwen strale

 

Dat machmen wel aen mi beschouwen

 

Ghi worpet mi buyten vruechden pale

 

O venus ghi zijt die princepale

 

Die mi dicwils doet verdriet

 

Adieu ick blijue in droefheyts sale

 

Om haer nochtans en achts zijs niet