De Amsterdamsze gaare-keuken

Een Nieuw Minne-Lied, tusschen een Jonkman en een jonge Dogter.

Stem: Van de Quezel.

MYn hoop myn leven, Flora myn tweede ziel, Van God gegeven, Die ik zo waerdig hiel, Gy zyt myn Liefste zoet, Voor u zal ik myn bloed, Altyd stellen ten panden, Daer is een Ring op trouw, Al van myn handen.

Al u flatatie, Is al om niet gedaen En u discatie; Wilt op een ander gaen, Gy zyt zo vals van grond, Hoe speelt gy met de mond, Och! och! hoe kund gy praten, Van sterre, Zon en Maen, als uitgelaten.

Flora van waerde, myn alderliefste zoet, Die

[p. 19]

 

ik op aerden, Uit reine liefde groet: Ik ben een jongen held, Van liefde dat ik smelt; De goden zyn getuygen, Dat ik voor u Godin, zal nederbuigen.

 

 

 

U karresseeren, Ionkman staet myn niet aen, Wilt retireeren En op een ander gaen: Ik kan de Ionkers wel, Die door het minnespel, Zo zoet weten te praten, Als een Maget is in gequel, Gaen zy haer straeten.

 

 

 

Godin myn herte En zal nooit van u gaen, Voor dat myn smerte En druk zal zyn gedaen: Helpt myn dog uit den nood, Eer zal de bittere dood, Myn leven heel verslinden, Dat ik myn Lief haer schoot ontrouw zou vinden.

 

 

 

Laet ons met eeren, Myn liefste lief en hert, Al doen verkeeren, Ons droeve minne smert; Een kusje voor u mond, dat maekt myn hert gezond, Laet alle droefheid varen, Dat wy in eer en deugd, Te zamen paeren.

 

 

 

Speelt nu op snaeren, Op Bas, Phiool en Fluit, Gy Venus schaeren, Flora die is de bruid; Wilt maken eenen dans, Als om de Maegdenkrans: Gy Maegden al gelyke, Danst met den Bruidegom En wilt niet wyken.