Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens
(1922)–Willem van Zuylen van Nyevelt– Auteursrecht onbekend144.
| |
[pagina 264]
| |
2.
Het was mi van te voren gheseyt
Dat ghi waert van slutsaerts bende,
U spel mi oock niet en ghereyt
Int beghinsel noch int eynde,
Waer ick mi keere oft wende
Mijn man en is niet wel mijn vrient.
Ey out grisaert dat ic u oeyt kende!
Want ghi en hebt niet dat mi dient
3.
Vermaledeit so moeten si zijn
Die dat houwelijc van hem voortbrochte!
Het schoon coluer, den reynen maechdom mijn
Dat die griecke aen mi verlochte!
Mi en rocx hoe ick van hem gerochte,
Mijn man en is niet wel mijn vrient,
Ey out grisaert! dat vlees ic te dier cochte
Want ghi en hebt niet dat mi dient.
4.
‘En weent niet meer, mijn soete lief,
Ick hebbe genoech voor u behagen,
Silver ende gout van als u gherief
Daer toe bereyt u leve daghen,
Van mi en hebdy dan niet te claghen,
Ghi segt, ic en ben niet wel u vrient.’
‘Ey out grisaert dat beenken moetty knagen
Want ghi en hebt niet dat mi dient.
5.
Had ic pampier, schoon parkement,
Penne ende inct, ick schreve daer inne
Aen die liefste prince bekent
Dat hi soude comen tot zijn vriendinne,
Dien ic met goeder herten beminne
Want mijn man en is niet wel mijn vrient,
Ey out grisaert! al soudi daer om ontsinnen
Ic heb een ander liefken die mi dient.’
ANTWERPSCH LB. 1544, No. XXVI.
1551 Tielman Susato 13 gecomponeerd door Geerhart. - 1562 Schriftver. L. (Wackernagel Ndl, Ref. 16) ‘Ey out Grisaert al sliept ghy totter noenen.’ - Cambraisch Hs. 1 str. ‘Het was my wel te voren gheseit’ Willems nr. 237 met een andere melodie. - 1565 Ecclesiasticus nr. 7 ‘Een out grysaert’ andere melodie maar dezelfde dichtmaat. - 1589 Amst. Lb. blz. 23 ‘den lustelicken mey’ (boven nr 55) met de stemopgave ‘die mey moet wech na t'somers’. De beide melodiën zijn | |
[pagina 265]
| |
verwant, ib. blz. 26 ‘Die winter comt aen die mey is ut, die bloemkens en staen nit meer int groent’ op de wijse ‘Ick heb de werelt zeer bemint.’ Den Franschen tekst heb ik niet kunnen vinden; ‘Mauditz soyent ces maris jaloux’ (G. Paris, Chansons dn XV siecle blz. 17) heeft een verwant maar niet dezelfde dichtmaat. |
|