Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

93.
Hoe mach een man sijn leven lusten
die^*, verloren (heeft zijn lief)²
(Ps. LXII).

1.
^†Hoe mach een man sijn le - - - ven lusten
die sijn lief ver - lo - ren heeft?
sijn sin-ne - kens zijn hem in swaer on - rust - en,
want dat her - te - ken ghee-nen troost en heeft.

2.
Twas mijnder herten wel een medecijn
Doen ick hem laetst met ooghen aensach,
Eylacen! nu is dat trueren mijn
Want ic hem sien noch spreken en mach.

* Register der wijsen ‘die sijn lief’.

† Tekst: Och hoe mach hem zijns levens lusten die zijn lieveken verloren heeft.

[p. 168]

 

3.

 

Dat lot is nu op mi gevallen

 

Dat ic dat suer opsuypen moet

 

Ende ic en weet gheenen troost met allen.

 

Dan wat ic doe, het is teghenspoet.

 

 

 

4.

 

Mijn liefken hadde mi utvercoren

 

Eer hi mi laetstwerven verliet,

 

Hi en leyde mi niet dan duecht te voren

 

Ende nu laet hi mi int swaer verdriet.

 

 

 

5.

 

Och moechte ic den tijt gheleven

 

Dat hi mi minde ende ic hem niet,

 

Ic soude mijn herteken in ruste stellen

 

En laten hem oock int swaer verdriet.

 

 

 

6.

 

Die ons dit liedeken so lustich stelde

 

Het was een gheselleken jonc ende fijn,

 

Vrou Venus liefde die hem daer toe quelde.

 

Het is so quaet bi nijders te zijn;

 

Een valsche tonghe, gheen argher fenijn.

 

 

 

ANTWERPSCH LB. 1544. No. CXXI.

 

Een oudt liedeken.

1568 Berlijnsch Hs. ‘Wo mach ein man sein leben lusten der hefft verlarenn sein sote lieff.' (Kopp, ZsfdPh. XXXV 515). - 1591 † ‘Hoe soud hy hem verblijden’ Amst. Lb. bl. 140. - 1631 ‘Hoe wel soo moet hem lusten’ Boeck d. gheestl. sanghen bl. 27 met een andere melodie.

Zie ook nr. 38 boven.