Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens
(1922)–Willem van Zuylen van Nyevelt– Auteursrecht onbekend
[pagina 117]
| |
54.
| |
[pagina 118]
| |
4.
Hie nam sie sunder truren
Al in sinn aremkens blanck,
Die wechter op der mueren
Die hoeff op ain liett end sanng:
‘En is dar emanntz inne?
Die mach wall tho hus wartt ghan!
Ich sie den dach op drijnghen
Al dor die folkenn klar.’
5.
‘Och wechter op der muren
Woe kuelstu mich sonns ser!
Ich ligh in schwaren truren,
Minn hartte datt lytt schmert.Ga naar voetnoot†
Daett doett die alreliefste
Datt ich fan or scheden moett,
Des klag ich Gott den Herenn
Das ich sie laessen moett.
6.
Adde min allerliefste,
Adde schon blomken fin,
Adde schon rosseblome!
Dar moett gescheiden sien.
Hentt datt ich weder kome
Die liefste soltt ghij sinn
Datt hartt inn minnen lieve
Datt hort jo altijtt dienn.’
WEIMAR-HS. OMSTR. 1537 Nr. X.
Bij deze melodie staat in Dr. Scheurleers exemplaar der 4de uitgave van een oude hand ‘Al om die alderliefste mijn.’ Hs. te Hanau d. XV eeuw s. Kalff Lied 287. - 1544 Antwerp. Lb. nr. 74. - 1569 † Veelderh. fol. 302b. - 1570 † ‘Wy willen de mey ontfangen’ Offer des Heeren (Wackernagel, Ndl. Ref. 181). - 1591 † ‘Die Winter is ons verganghen’ Amst. Lb. (van Duyse I 233). - 1599 † Veelderh. (ib. I 342). Benevens een andere melodie verwant met Wilhelmus van Nassaue ib. II 1642 en Lands Thysius nr. 16. |