Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens
(1922)–Willem van Zuylen van Nyevelt– Auteursrecht onbekend
[pagina 95]
| |
42.
| |
[pagina 96]
| |
5.
Na dat bi nijders tonghen
Mijn lief is mi ontvreemt
So wort van mi ghesonghen.
Dit liedeken in dancke neemt
Van die alderliefste mijn,
God wil haer wel bewaren!
Ick en mach bi haer niet zijn.
6.
Ic quam noch ghister avont
In eenen boomgaert ghegaen,
Daer vant ic twee schoone joncfroukens
So seere bedruct staen;
Die een was die liefste mijn,
Die ander hadde doorschoten
Dat jonghe herteken mijn.
7.
Ick boodt haer een minnelijcke groete
Ick sprac haer so minnelijck an.
Mach si mi niet ghebueren
So ben ick een alleyndich man.
Ick waensche des nijders tonghen leyt;
Si hebben mi ghestolen
Mijn ghenoechte, mijn vrolicheyt.
8.
Dese nijders gaen hier achter straten,
Si stroeyen haer fenijn;
Mijn lief en wil ick niet laten,
Ick wilder noch tavont bi zijn.
Ic salse so minnelijc spreken,
Al heb ic een verloren
Een ander ic kiesen sal.
ANTWERPSCH LB. 1544. No. XCIV.
Een nyeu liedeken.
Vgl. Kamper Lb. voor 1542 H. iiii. - 1551 Tielman Susato III bl. XV. - 1565* Ecclesiasticus nr. 69. De melodie doet uit de verte denken aan Boerenlietjes (na 1706) nr. 36 ‘Ik ging op eenen morgen.’ Zie het volgende lied. Een zeer eigenaardige variant vinden wij in 21ste, 26ste, 32ste uitgave. Het zal direct opvallen, dat de intervallen ongeveer dezelfden zijn gebleven, maar de veranderde voorteekening en de verlaging met eenen toon geven aan de wijs een geheel ander, meer modern karakter: |
|