Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 27]

12.
Die my eens te drincken gave ick songhe hem een goet liet.
(Ps. CXXXVII)

1.
^*)Die mi te drin-cken gav - - - - e
ic songhe hem een nieu - we liet:
Al van myn vrou - we van Lut - sen - borch
hoe si haren lantsheere ver - riet.

2.
Si dede een briefken scrijven
So veere in Gulcker landt
Tot Frederic haren boele,
Dat hi soude comen int lant.

3.
Hi sprac tot sinen knapen:
‘Nu sadelt mi mijn paert!
Tot Lutsenborch wil ic rijden,
Het is mi wel rijdens waert.’

4.
Als hi te Lutsenborch quam
Al voor dat hooge huys,
Daer lach de valsce vrouwe
Tot haerder tinnen ut.

5.
Hi sprac: ‘God groet u, vrouwe,
God geve u goeden dach!
Waer is myn here van Lutsenborch
Dien ic te dienen plach?’

6.
‘Ic en derfs u niet wel seggen,
Ic en wil u niet verraen,
Hi is heden morghen
Met sinen honden ut jaghen ghegaen.

7.
Hi reedt heden morghen
Al in dat soete dal,
En daer suldi hem vinden
Met sinen hondekens al.’

8.
Hi sprack tot sinen knape:
‘Nu sadelt mi mijn paert!
Ten dale waerts wil ic rijden,
Het is mi wel ridens waert.’

9.
Als hi bider jachten quam
Al in dat soete dal,
Daer lach die edel heere
Met sinen hondekens al.

*)











Het verdient de aandacht dat het ‘eens’, dat in het Antwerpsch Lb. ontbreekt, niet in de melodie past.

[p. 28]

 

10.

 

Hi sprac: ‘God groet u heere,

 

God gheve u goeden dach!

 

Ghi en sult niet langer leven

 

Dan desen halven dach.’

 

 

 

11.

 

‘Sal ick niet langher leven

 

Dan heden desen dach,

 

So mach ict wel beclaghen

 

Dat ic oyt mijn vrou aensach.’

 

 

 

12.

 

Hi sprac tot sinen knape:

 

‘Spant uwen boghe goet

 

Ende schiet mijn here van Lutsenborch

 

In zijns herten bloet!’

 

 

 

13.

 

‘Waer om soude ic hem scieten?

 

Waer om sonde ic hem slaen?

 

Ic hebbe wel seven jaer

 

Tot zijnder tafelen ghegaen.’

 

 

 

14.

 

‘Hebdy wel seven jaren

 

Tot zijnder tafelen ghegaen,

 

So en dorfdi hem niet schieten

 

Noch niet ter doot slaen.’

 

 

 

15.

 

Hi tooch ut zijnder scheyden

 

Een mes van stale goet,

 

Hi stac mijn here van Lutsenborch

 

In zijns herten bloet.

 

 

 

16.

 

Hi sprac tot sinen knape:

 

‘Nu sadelt mi mijn paert!

 

Tot Lutsenborch wil ic riden,

 

Het is mi wel rijdens waert.

 

 

 

17.

 

Als hi te Lutsenborch quam

 

Al voor dat hooghe huys,

 

Daer quam de valsce vrouwe

 

Van haerder tinnen ut.

 

 

 

18.

 

‘Vrou! God seghen u, vrouwe!

 

God gheve u goeden dach!

 

Uwen wille is bedreven,

 

U verraderie is volbracht’.

 

 

 

19.

 

‘Is mijnen wille bedreven,

 

Hebdi mijnen sin volbracht,

 

So doet mi sulcken teyken

 

Dat ic daer aen geloven mach!’

 

 

 

20.

 

Hi troc ut sijnder scheyden

 

Een swaert van bloede root:

 

‘Siet daer, ghi valsce vrouwe,

 

Uws edel lantsheeren doot!’

 

 

 

21.

 

Si trock van haren halse

 

Van peerlen een cranselijn;

 

‘Hout daer, myn liefste boele!

 

Daer is die trouwe van mijn.’

 

 

 

22.

 

‘Uwe trouwe en wil ic niet

 

Ic en wille niet ontfaen,

 

Ghi mocht mi ooc verraen

 

Ghelijc ghi uwen lantshere hebt ghedaen.’

 

 

 

23.

 

Hi troc ut zijnder mouwen

 

Een siden snoerken fijn:

 

‘Hout daer, ghi valse vrouwe,

 

Ghi sulter bi bedrogen zijn.

 

 

 

24.

 

Te Lutsenborch op de mueren

 

Daer loopt een water claer,

 

Daer sit! vrou van Lutzenborch

 

Int heymelic ende int openbaer.’

 

 

 

ANTWERPSCH LB 1544. No. XXIII

 

Van vrou van Lutsenborch.

Tekst naar Amst. Lb. 1589 bl. 33. Alpers (Ndd. Jb. XXXVIII 29) wijst er op dat str. 17 met den rijm uit: huis een hoogduitschen oorsprong doet veronderstellen. Op hoogduitschen grond is het lied ook meer algemeen: vl. bl. Neurenberg Valentin Neuber z.j. Ein schönes lied von der Frawen van Weissenburg, Stevenson

[p. 29]

Inventaris nr. 2788 ff. Uit het Saaldal in Brotuffs Chronica 1557 (Hor. Belg II² nr. 8), volgens de Top-haligraphia Sulzensis (Sulza aan de Ilm) door M. Wille 1674 zouden de gebeurtenissen van dit lied slaan op de legendaire moord op paltsgraaf Frederik van Saksen door Lodewijk van Schönburg in 1065 (Böhme, Germania XXI 51). Daar heet de vrouw ook van Weissenburg: de melodie is niet verwant aan de onze. In Erk-Böhme I 362 wordt landgraaf Ludwig von Thüringen verondersteld de minaar te zijn. Willems zoekt den historischen grond in de vergiftiging van Johan van Beieren, hertog van Luxemburg, wiens vrouw Elizabeth van Gorlitz een nicht van Keizer Sigismund was (Willems nr. 24). Latere lezingen noemt Hoffmann H.B. II² nr. 8) uit het Badensch Scharzwald en Erk-Böhme: - 1668 Hschr. Beschreibung der Amtei Rossla in het Archief te Weimar; 1820 Weenen; Rheinland; Brandenburg, vgl. ook Uhland nr. 123; Wunderhorn II² 282.

Als stemopgave † Schriftuur L. 1562 ‘van my vrouwe van Lucssenborch’.