De nieuwe Walcherse ploeg, opgestelt door een Zeeuwsche boere knecht, tot vermaak der jeugd

De vermakelyke Speelreis, door Zeeland.

Stem: Komt wilt den Schepper looven.

Buurman maakt klaar jou wagen,
Want het word allengskens tyd,
Wy mengen niet vertragen,
Of wy zyn een uurtje kwyt.
Nu aan myn liefje zoet,
Maakt dan maar wakker spoed;
Wilt op myn Wagen gaan,
En niet meer stille staan.
Want wy gaan speelenryden;
Want 't is 'er om gedaan,
Om te hebben veel plaizier:
En op een goed manier
Zyn Liefje eens gekust,
Daar is men toe belust:
Steek maar jou mondje by,
Wy zullen wezen bly;
Want anders zou het passen,
Want ik zat al aan u zy.
Dat gaat na Meliskerk,

[p. 9]

 

Maken onzen aanslag daar,

 

't Is een plaizierig werk,

 

Als wy komen by malkaar:

 

Daar schonk men de koffy,

 

Wy waren daar zoo bly,

 

Wy hadden al te zamen,

 

Ja ook wel een Meisje op zy.

 

Nu aan laaten wy weer ryden,

 

Want de tyd en staat niet stil,

 

Wy zullen niet meer verbeiden,

 

Of 't is kwyt met geheel het spil.

 

Dat gaat na Westeapel.

 

Ja ook zoo wonder snel,

 

De Paarden draaven voort.

 

Zoo mooi als in zyn soort.

 

Het is zoo wonder lustig,

 

Vrienden my doch wel aanhoord,

 

Als wy nu kwamen daar,

 

Het was zoo wonder raar:

 

De Dykers kwamen al,

 

Al met een groot getal,

 

Zy zagen zoo verscheurd;

 

Myn Kameraads wilt gelooven,

 

Dat is vry wel meer gebeurd.

 

Kom aan willen wy ryden,

 

Want wy hebben daartoe lust,

 

Wy zullen zonder vermeiden,

 

Stellen ons jong hart gerust.

 

Nu na Domburg heden,

 

Want daar is het zeer plaizant,

 

't Is ook pluizierig mede,

 

Daar al aan dien Duin of Strand.

 

Myn liefje wilt verstaan,

 

Laat ons na 't water gaan;

 

Myn Kameraads wilt dit gelooven,

 

Want 't is om plaizier gedaan.

 

Kom aan laaten wy keeren,

[p. 10]

 

Weer naar onze Wagens heen,

 

Daar zullen wy zonder deeren,

 

Wederom weezen wel te vreen.

 

Spant nu de Paarden aan,

 

Wy zullen weer ryden gaan,

 

En zingen uit de keel,

 

Dat kan niet zyn te veel;

 

Want als men speelen gaat ryden,

 

Kan 't zingen niet zyn te veel;

 

Al na Oostcappel toe,

 

Ik was toen nog niet moe,

 

Daar de fiool wel gaat,

 

Met snaaren op zyn maat,

 

Met kussen en met zoenen,

 

't Is heel lekker delicaat:

 

Daar dronk men wyn en bier,

 

En had daar veel plaizier,

 

Al in den avond laat;

 

Myn trouwe Kameraad!

 

't Is puik van speelenryden,

 

Als men 'er zig zoo mee verzaad.

 

Kom aan wy zullen ryden,

 

Stillekens nu weer naar Huis,

 

Dan zullen wy met verblyden.

 

Brengen onze Meisjes t'Huis;

 

Maar eerst zoo moeten wy,

 

Nog weezen dapper bly,

 

En drinken ons afscheid,

 

Elk met zyn lieve Meid;

 

En danken ook elkander,

 

Met een ware eerbaarheid.

 

Kom aan het is gedaan,

 

Wy zullen naar Huis toe gaan,

 

Wy wenschen dat wy al te zamen,

 

Elkander zullen schouwen aan,

 

Alweer met veel plaizier,

 

Gelyk wy scheiden hier

[p. 11]

 

Dus wensch ik u geluk,

 

Bevryd van alle druk,

 

Van rampen en ellenden,

 

Waarvoor dat den mensch al bukt.

 

Dit Lied heb ik gedicht,

 

Myn fouten doch verlicht,

 

Ik heb het niet geschreeven,

 

Om te blyven maar in 't schrift,

 

Maar om te zingen voort,

 

Den geheele Lande door,

 

Ik ben een jonge Kaerel,

 

Die het zingen ook staat voor.