|
| |
| |
| |
Nieuwjaars liedje.
Wys: Vaarwel, o Beemden en Valeyen.
Daar is alweer een Jaar verdweenen,
Hoe magtig snel verloopt de tyd!
De weeken dagen, zyn verscheenen,
Wy zien ze pas, of zyn ze kwyt.
Voor hen die 't zoet des Rykdoms smaaken,
Voor hen, wier eenig overleg
Alleen bepaalt is op vermaken,
Is 't Jaar, zo wel als voor ons, weg.
Zo zal 't by 't einde van ons leven
Ook gaan: wat meer of min verdriets,
't Geen d' een en d' ander wordt gegeven,
Zegt, als 't voorby is, waarlyk niets.
| |
| |
Wy, die het brood des arbeids eeten,
Wy klaagen nimmer om 't gemis:
Des Rykdoms; hy doet ons niet weeten
Wat toch de zelfverveeling is.
De goete Schepper aller dingen,
Die al wat is, voed en verheugd,
Geeft aan ons ook verwisselingen
Van bezigheden en van vreugd.
Schoon pracht haar mompelende wenschen
Ons niet op Nieuwenjaarsdag gunt,
't Veel zegen, van geringe menschen,
Is doorgaans een veel beter munt:
Wy kunnen Buuren, goede Vrinden,
Schoon wy eenvoudig gaan te voet,
Zo wel als met een Rytuig vinden,
En komen daar men wezen moet.
| |
| |
Komt ons op straat een makker tegen,
Een kennis, of een Bioedverwant,
Dan is 't gulhartig: 'k wenschje zegen;
Dan drukt m' elkander braaf de hand.
Nu gaan wy by elkander eeten,
Zo goed als onze beurs vermag;
Want ziet, wy houden, moet ge weten,
Tweemaal in 't Jaar Familiedag.
De dagen hier toe uitgelezen
Zyn Kermis, en op Nieuwejaar,
Dan moet er een versnaaring wezen,
Dan zyn wy vrolyk by malkaêr.
Een goed stuk Rundvleesch, gaar gebraden
Door onze wyfjes, in een pan,
Smaakt ons zo eêl als Carbonaden
Of 't fynste Haasje smaken kan,
| |
| |
Aan onze ryke groote lieden;
Die, zonder lust, en ongezond,
Niet weten wat een tong te bieden,
Die al voor lang niets lekker vondt.
Wat appelmoes, of wel wat peeren,
Wat ertjes kostlyk gaar gekookt,
Is kost voor ons, als wy tracteeren:
Een hammetje van pas gerookt,
Zien wy dan op den disch verschynen;
Wat boter, en ook wat beschuit,
Wat kaas, wat manglen en rozynen,
Zien wy in plaats van kostlyk fruit.
De mond raakt los, onze oogen blinken,
Daar wy zo hartlyk vrolyk zyn;
En ondertusschen maatig drinken
Een smaaklyk glaasje roode wyn.
| |
| |
Dan nog een pypje, en zo wat praaten,
En 's ogtens weer met lust en kragt
Aan 't werk; want wat zou 't wenschen baaten,
Wanneer men zyn beroep veracht?
Zo goed is de algemeene Vader,
Aan al zyn' kindren, hier op aard!
Hoe zorgt hy voor ons al te gader,
Voor niemand heeft hy brood gespaart.
Wy willen ons aan Hem beveelen,
Die ons tot hier toe heeft geleid:
Ik wensch ons, dat we eens mogen deelen
In 't zalig goed der Eeuwigheid.
|
|
Auteursrechtvrij