|
| |
| |
| |
De fyne.
Wys: van Lysje.
Heertje, wie had dat kunnen denken,
Ben jy daar, broeder Benjamin!
Zal ik je een kopje Coffy schenken?
Jy ziet wel dat ik zo begin.
Op de Oeffening, sprak broeder Zander
Zo innig, zo zoetjes, zo van pas,
Myn vriendje 't was myn vriendje 't was
Niet heidensch, philozoofsch, of schrander:
De tyd vloog rasch, de tyd vloog rasch;
Der vromen tydje vervliegt zo rasch.
| |
| |
Zusje, ik heb zo Coffy gedronken.
De morgenstond is guur en nat,
Had jy 't Anysje al ingeschonken
Ik vroeg u, Mietje lief, om wat.
Zy is niet voor de ganzen gebrouwen:
Wy hebben ze zomtyds wel van doen:
Gy, wilt u spoên, gy, wilt u spoên,
Voor my, als een der vroomste vrouwen:
Kom geef me ook een zoen, kom geefme ook een zoen:
Kom geef me een, heiligen liefde zoen.
'k Brengt je! 't zal op de voorspoed wezen
Van jou zo vroeg begonnen werk;
Drink maar eens, Broertje, wat zouden wy vreezen?
Zyn wy geen Lichten in onze Kerk?
Ik ga dees middag by Martha ten eeten,
| |
| |
't Is waereld, al wat men 'er hoort en ziet,
Maar ik geniet, maar ik geniet,
Stil by het schepzeltje gezeten,
Wat zy my biedt, wat zy my biedt;
't Is billyk dat zy my 't beste biedt.
Daar zat ik gistren ook te zuchten
By zulk een heel natuurlyk man.
Och wat al praatjes, al grapjes, al klugten
Hoorde ik toen aan; nog beef ik 'er van!
Doch zie, zyn spys was wonderlyk lekker,
Hy schonk een heerlyk glaasjen wyn,
Maar 't deed my pyn, maar 't deed my pyn,
Te hooren dat hoe langs hoe gekker,
De praat moest zyn, de praat moest zyn:
Daar was byna ook niet by te zyn.
| |
| |
Vriend lief, ik denk dat jy hem zeide
Hoe dit gesnap u tegen stond?
En dat je hem ten goeden leide?
Kon je ook merken of je wat ingang vondt?
Wees toch niet een der stomme honden,
Blaf, aan wat tafel dat je ook zyt.
Men vindt altyd, men vindt altyd,
Wanneer men schreeuwt van hunne zonden,
Zich zeer benydt: zich zeer benydt:
Wy zyn, och laas, het doel van den nyd!
Zusje, daar was geen tyd tot spreeken:
Ik zat in zulken overvloed!
Ik was van volheid haast bezweeken,
Zo wierdt de uitwendige mensch gevoedt:
Wie kan zich zelf altoos bewaaren?
| |
| |
Wy vroomen, weet gy, zyn toch zwak.
Weelde en gemak, weelde en gemak,
Doen 't licht des geestes, och, niet klaaren,
Ik voel een pak, ik voel een pak!
De zonde is wel ter deeg een pak.
Wy laaten ons niet ligt verkloeken,
Die lieve naam, de naam van fyn,
Kan toch het gros gemaklyk doeken,
Ik wed dat jy, en ik, en Styn,
En nog een paar onzer schranderste bollen
Door teemen, en een strak gezicht,
(Dat valt ons ligt, dat valt ons ligt,)
Al vry wat beeter zakken rollen,
Meer wordt verricht, meer wordt verricht,
Dan ooit een Gaauwdief heeft verricht.
|
|
Auteursrechtvrij