Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 312]
| |
Stemme: Lieve Dochters vol van Jeuchden, Volghens dese Musijck. 1. Als den Soliman regneerde
't Groot vermaerde Turckse Landt,
Die sijn Rijck heeft voort-gheplant,
Christen-rijck ten deel verheerde,
Doen hy laest sijn groote macht
Voor 't groot Eylandt Rhodes bracht.
2. Een Verrader tot sijn schanden,
Met list by den Keyser raeckt,
Daer hy een accoordt me'e maeckt,
Dat hy Rhodus in sijn handen
Soude lev'ren tot een buyt,
Om sijn Dochter, tot sijn Bruydt.
| |
[pagina 313]
| |
3. Desen heeft het soo besteecken,
En met list soo verd' ghemaeckt
Dat de Turck om Rhodus raeckt,
Hy quam om sijn Bruydt doen spreecken,
Die voor hem al was gereedt
Als een Koningin gekleedt.
4. Die seer cier'lijck quam voort proncken,
Met veel Steenen in het Gout,
Daer me'e hy haer vrolijck trout:
En Bruydt-schat werdt haer geschoncken;
Den Bruyd'gom is seer verblijdt,
Maer 't is voor een korten tijdt.
5. Doen hy meende vreuchd' te pleghen
Trad' den Grooten Keyser toe,
Sprack, mijn Soon, ghy siet wel hoe,
't Is nu hier alsoo geleghen,
Mijn beloften zyn volbracht,
Maer dit moet noch zyn bedacht.
6. Men gaet u een Christen heeten,
Dies myn Dochter niet en past
Voor haer Man alsoo een Gast.
Nu, soo dienje wel te weten,
Eer ghy voort mijn Dochter raeckt,
Christus moet meer zyn versaeckt:
7. Niet alleen met bloote reden,
't Welck meest al gheveynstheyt is,
Noch oock de Besnijdenis,
Ghedaen aen u geyle leden,
Daer moet me'er zyn by-gevoeght,
Dit my noch niet vergenoeght.
8. Dit doen veele van den uwen,
Niet oprecht, maer om profijt.
Ick wil dat ghy beter zijt,
Voor Geveynstheyt gae ick gruwen,
Dus moet ghy den Christen huydt
In 't geheel nu trecken uyt.
| |
[pagina 314]
| |
9. Ghy moet nu heel zyn besneden,
Ja selfs u ghedoopte Hooft,
Moet van al 't vel zyn berooft,
En voort all' u and're leden
Tot gheheel de voeten uyt,
Moet heel af den Christen Huydt.
10. Men sal dan u lichaem zouten,
Op dat ghy niet stincken sult,
Lijd' dit vroom'lijck met ghedult.
Hier toe moet ghy u verstouten,
Als ghy krijght een Turcksen huydt
Dan krijght ghy u lieve Bruydt.
11. Desen Borst begon te trillen
Doen hy hoorde dit vermaen,
Maer wat was 't ? Hy moester aen,
Men gingh hem al levend' villen:
Doen beklaeghd' hy sijn misdaedt,
En sijn trouweloos verraedt.
12. Hy en kond' haer niet beweghen,
Hy verloor sijn gantsche vel,
Door een Turck seer wreedt en fel:
Doen werdt hy wel sacht geleghen
Op een Bed' wel dick met Zout,
Sonder Bruydt daer Bruyloft hout.
13. Daer lagh hy in groot ellenden
Vol van pijn, met smert en schandt,
Den Verrader van sijn Landt
In wanhoop, moet sijn leven enden;
Den Versaecker van sijn Godt,
Kreegh na waerd' dit bitter lodt.
Een Verrader werdt ghehaet van Godt, en van Menschen, niemandts Vriendt, alle-mans Vyandt, selven oock van dien, die hy door sijn schelm-stuck de meeste winste aenbrenght. |
|