Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 186]

Aen een Godtsalighe geestighe Jonghe-dochter.

Stemme, Psalm 3. Hoe veel is des volcks Heer. Ofte, van den Lof-sangh Marie. Ende, Amintas quam in rou, &c.

TErwijl ghy, waerde Maeght, Seer dickmael singht, en vraeght
Met vlijt na mijn Gedichten, Eerbiedigh meer begheert:
Soo wert u dit vereert, Om 't jeuchdigh hert te stichten

2.

Want 't is my groote vreucht, Dat Godt u teere Jeucht,
Begaeft heeft met goe reden ? Geeft yver tot sijn Woort.
Daer van graegh spreeckt, en hoort, Na d'aerdt van Christi leden.

3.

Wel hem die vroegh begint, Aenhout, met God verwint,
Al sijne Ziels vyanden. En 's Werelts vreucht niet acht
Die vriendelijcken lacht, Maer slaet met smert en schande.

4.

Want die de Werelt dient, Die kan des Heeren Vrient
In 't minste deel niet wesen: Dus moet ghy, soete Jeucht,
Niet minnen 's Werelts vreucht, Maer die ( als vyandt vreesen.)

5.

Al 't geen u vleys u raedt Voor u te vreesen staet,
Want 't soeckt u te verleyden. Het snoode helsch Serpent
U 't quade me'e in prent, Om soo van Godt te scheyden.

6.

Kent ghy te recht dit quaet, Siet dat ghy 't tegenstaet,
En wapent al u leden, Al 't snoode Helsch gebroet
Met schande wijcken moet Door vyerighe Gebeden.

[p. 187]

 

7.

 

HIer baet geen schoonen schijn, Och ! 't hert moet heyligh zijn:

 

God siet met vyer'ge oogen. Een reyn gemoedt bestaet:

 

Een Hipocrijt vergaet: Want valsch is al sijn poghen.

 

8.

 

Och ! was met mal gelaet, En ongezouten praet,

 

Met ydel dertel singhen Te krijgen 's Hemels vreucht:

 

Dan sou gewis de Jeucht, Met hoopen daer in dringen.

 

9.

 

Maer nu zijn sy vervaert, Want haren Slaefsen aert

 

Gods reyne Wetten haten. Maer 't Goddelijck geslacht

 

Na Gods Gheboden tracht, Gods Geest komt haer te baten.

 

10.

 

U yver, reyne Spruyt, Munt hier in wonder uyt.

 

Godts licht komt in u lichten: Dit licht toont oock sijn kracht,

 

Want ghy gestadigh tracht Om and're me'e te stichten.

 

11.

 

Ghy soeckt het hooghste Goet, Ghy mint het soetste soet,

 

Ghy hebt in't schoonst' behagen. Ghy vint dit in den Heer

 

En sult in Christo meer Geluckelijck bejaghen.

Ick en sal my niet bekommeren met het gheen dat ick in de ooghen der menschen ben, maer om 't gheene dat ick ben in de oogen Godts. De rijckdommen, de wel-sprekentheydt, de schoonheyt, ende de Eer-ampten moghen ons by de menschen aengenaem maken: Maer niet als een gebroken herte kan sulcks voor Godt doen.

I. de la Montagne.