Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Ledens-Plicht.

Stem: Mijnen Herp bekleedt met rouwen.

1. WEl op, wel op, al mijn Leden,
Ghy moet zijn bepaelt,
Op dat ghy niet buyten reden
In het wilde dwaelt.
Alder-eerst, ghy beyd' mijn Ooghen,
Waer ghy u steeds keert,
Siet, en wordt daer door bewoghen
Dat ghy Godt vereert.
2. Wilt behoorelijck u plichten
Altijdt gade slaen,
Om den Gheest, en Ziel te stichten,

[p. 122]

 

Siet Godts wercken aen.

 

Laet u nimmermeer verleyden

 

Door een schoonen schijn:

 

En den Ziel daer door bereyden

 

Een seer snoo fenijn.

 

3. Van u, Ooren, werdt bedonghen

 

Dat ghy niet in laet

 

't Valsch gheklap van vuyle Tonghen,

 

Maer sulcks weder-staet.

 

Ghy, mijn Tongh, sult noyt uyt-spreken

 

't Gheen oneerlijck luyt:

 

Noch u even-menschs ghebreken

 

Nijdigh brenghen uyt.

 

4. O ! mijn Tongh, dit zijn u plichten

 

Dat ghy Godt vereert:

 

En u even-mensch gaet stichten,

 

Twist en tweedracht weert.

 

Ende, ghy mijn beyde Handen,

 

Tast gheen dinghen aen,

 

Daer door dat ghy schaed' of schanden

 

In 't minst soudt begaen.

 

5. Ghy, mijn Ziel, mijn Hert, mijn Sinnen,

 

Tot u spreeck ick meest:

 

Och ! bedroevet noyt van binnen

 

Godes reyne Geest.

 

Laet hy steeds u overheeren,

 

Dan zijt ghy bewaert:

 

Want hy u tot Godes eeren

 

Heyligh wederbaert.

 

6. Haet, en nijdt, en vuyle lusten,

 

Zijn als snoo fenijn,

 

Die niet moeten in u rusten

 

Maer verbannen zijn.

 

Ghy mijn Voeten, sult noyt treden

 

Daer ghy niet behoort:

 

Maer in-gaen dan Wech der Vreden,

[p. 123]

 

Die u leert Godts Woordt.

 

7. Ghy moet nu zijn al mijn Leden

 

('t Werdt u al gheseyt)

 

Wapens der Gerechtigheden

 

Tot den strijdt bereyt:

 

Want ghy werdt aen alle zijden

 

Aengerandt van 't quaedt:

 

Strijdt ghetrouw, ghy sult verblijden,

 

Dat door Gods ghenaedt.