Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Treur-gesangh, over inwendighe ende uytvvendige Aenvechtinghe.

Stem: O schoonste Personagie, &c.

1 Mijn droeve Ziel moet treuren,
2 Want 't hert benert met 't Vleesch soo is om-hanghen,
3 Dat noch tot slech-te leuren,
4 Door d'eysch van 't vleysch heeft al te groot verlanghen,
Mijn droeven Gheest, Staet heel bedeest,
Moet vaeck sijn lusten derven,
Dus moet hy klaghen, en treuren alle dagen,
Ja schier sterven.

2. Och hier is weynigh vreden:
Al mijn Vyanden staen steeds in de wapen:

[p. 29]

 

Veel met een schijn van reden

 

Die soecken mijn conscienci te doen slapen,

 

Om sorgheloos, De Werelt boos

 

In 't hert noch vast te stellen.

 

Dit mach wel wesen, Sy spreken, wilt niet vresen

 

Noch u quellen.

 

3. Waerom wilt ghy u plagen,

 

En u onthouden alle u begheeren,

 

Daer and're met behaghen

 

Doen dit in rust, en zyn lieden met eeren.

 

Waerom zijt ghy, V selfs party,

 

On broedt soo u onlusten ?

 

Ey ! wilt dien weeren, Dat mach wel gaen met eeren.

 

Doet u lusten.

 

4. Dit, en noch meer sy spreecken,

 

En soecken soo mijn Ziele te verraden:

 

Dus moet ick dickwils smeecken,

 

Staet, Heer, my by, verlost my van den quaden:

 

V reynen Wee, Als een licht set

 

Voor my in dese tijden,

 

Om op te letten, Mijn ooghen noyt af-setten

 

Daer bezijden.

 

5. Noch werdt mijn Ziel bestreden

 

Met aerdtsch-gewoel, en veel bekommeringhen

 

Beletten mijn Ghebeden,

 

Om u die, Godt, met aendacht op te dringhen:

 

Dies ick vaeck moet, Met tranen-vloet

 

Besprengen droef mijn leden.

 

Ick roep ellendigh, Soo langh, dat ick inwendigh

 

Voel we'er vrede.

 

6. Mijn kinderlijck vertrouwen,

 

Daer me'e ick u als Vader, aen koom spreecken,

 

Dat voel ick in 't benouwen,

 

Ja 't schijnt somtijdts of het geheel sal breecken.

 

Dan roep ick bangh, Ach Heer ! hoe langh

 

Sal ick in druck versmooren ?

[p. 30]

 

Staet my by, Heere, Of ick val heel ter neere

 

Als verlooren.

 

7. Seer sterck zyn mijn Vyanden,

 

Veel Dienaers hebben sy, die my bestrijden,

 

Gestaegh sy my aenranden,

 

Bespringhen my met list aen allen zijden.

 

Waer ick my wend', Ick sie gheen end'.

 

Hoe sal ick hier door komen ?

 

In 't strijden bloedich, Werd' ick schier heel mismoedich,

 

Door 't bangh schromen.

 

8. Ghy wilt my, Heer, beproeven,

 

Als 't Goudt in 't vyer, in alle mijn aenvechten.

 

Doch in 't eynd' van 't bedroeven

 

Voel ick u gunst, in my we'er op te rechten.

 

Ghy slaet my gaed', Door u ghenaed':

 

Ey ! geeft my meerder krachten,

 

Ick sal niet vreesen; Ach Heer ! wilt my by wesen,

 

Stilt mijn klachten.