Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Deucht,, Verheucht.

Stem als vooren.

1. O Deucht, o suyv're Deucht ! ten vollen noyt gepresen,
Hoe heerlijck is u staet, hoe lieff'lijck is u wesen,
O Ed'le Gods geschenck ! O Christelijck cieraet !
Die al des Werelts schat al verd' te boven gaet,
2. En uwen woon-plaets neemt in Edele ghemoeden
Die soecken Godes gunst, verd' boven aerdtsche goeden,
Die door de Deucht verciert hier schijnen als een Licht
Diens heerelijcken glans voor damp noch doncker swicht.
3. O ware Edeldom ! diens Vorstelijcke sinnen
Zyn door de Deucht, verheucht, en met zyn in te winnen
Van 's Vleysch lief-koosery, noch wereltlijck ghewelt,
En blijven onvervaert ghelijck een moedigh Helt,
4. En gaen in al haer doen haer Ed'len aerdt betoonen,
Tot teecken, dat de Deucht haer herte gaet bewoonen.
In 't kort, alsoo gestelt, ghelijck geloutert Goudt
Dat midden in de vlam, sijn suyverheyt behoudt.

(Schijn bedrieght.)

5. MAer laci ! hoe gantsch veel de schijn van deucht aennemen,
Hoewel sy met der daedt heel van de Deucht vervreemen.
Om dat ghy zijt, o Deucht, van Goddelijcken aert
So neemt de Mensch u schijn, als of ghy 't selven waert,

[p. 15]

 

6. En bootst u zeden na, met woorden, kleed'ren, wesen,

 

En soeckt soo in u schijn altijdt te zyn ghepresen:

 

Maer als men haer beproeft, soo vindt men in der daedt

 

Een lust na yd'le eer, staet-sucht of eyghen-baet.

 

7. Dit is haer eenigh Wit daer sy met list na schieten,

 

't Welck sy door schijn van deucht oock menighmael ghenieten.

 

Maer laci ! Schijn bedrieght, Deuchts schijn doet gheen virtuyt.

 

De Geck is in de mou, die springht allenskens uyt.

(Een gaven huyt,, Wel 't vuyl besluyt,, Maer 't moeter uyt.)

8. O Woeste, yd'le Eeuw ! waer sullen wy ons keeren ?
Wy gaen der Deuchden kleet eerbiedelijcken eeren,
Daer dickmael onder schuylt een Leeuw of vuyle Swijn,
Of mee een loosen Vos, of Slanghe vol fenijn:
9. Die haer gelijck een Schaep in schijn van Deucht verwonen
En die haer dus betrouwt bedrieghelijcken loonen:
Want door haer schoonen schijn dan niemant quaedt vermoedt,
En steelen 's naesten eer of trachten na sijn goedt.
10. O snooden huychel-schijn ! Foey Pharizeesche wesen,
Foey opgepronckt fenijn // Vol boosheyt uyt-gelesen !
Als graven wit verciert, en binnen vol van stanck !
Als Judas valschen kus, en Circes Toover-dranck.
11. Of sy wel voor een wijl haer vuylen aert verschuylen,
Haer dracht barst eynd'lijck uyt als vuyle etter-buylen.
‘Of schoon het gave vel een vuyle sucht besluyt,
‘'t Maeckt hier of daer een gat, en dringhter leelijck uyt.