Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 532]
| |
[pagina 533]
| |
 | |
Tweede koeplet. | |
[pagina 534]
| |
 1
De koekoek in den mei
Die hoorde den nachtegael fluiten,
En op zijn stemmeken tuiten.
Hy zei: gy klein gebras,
Wat komt al dit stoffen te pas?
Gy zijt te hooveerdig,
Mijn stem is ook weerdig - geprezen;
Maer ziet, ik en roem daerop niet.
| |
[pagina 535]
| |
Dus zwygt,
Eer gy te veel verwijtingen krijgt.
Maer de nachtegael sprak:
Koekoek, houd uw gemak,
Want gy zijt tegen my veel te zwak.
Als ik kom tierelieren,
Verheugen zich menschen en dieren;
Maer gy -
't Is koekoek! geheel de maend mei.
Maer gy
Maekt niet éen vogelken bly.
Al die u aenhooren, die zouden zich stooren:
Dus kruip in den hoek, gy droeve koekoek.
Of, als ge uw bek nog niet en stilt,
En datge u voor my niet vernederen wilt,
Zoo roep ik de vogels te gaêr,
Om ons te vonnissen onder malkaêr.
Welaen!
De koekoek die sprak: zoo gezeid, zoo gedaeu,
En zy zijn henen gegaen.
2
De voghels kwamen te saêm:
En als zy nu waren gezeten,
Zoo liet men den nachtegael weten,
Dat hy met zijn stemmeken gauw
Het eerst kauwetteren zou.
Hy zong met veel iever,
Hoe langer hoe liever,
Hy miek met zijn bek menig aerdigen trek.
Hy zong, hy klong, hy sprong,
Hy draeide zijn steertjen, en wrong zijne tong.
Maer de koekoek op 't letst
Deed ook wonder zijn best,
Doch 't en was niet als koekoek! koekoek!
't Was koekoek! 't een op het ander;
De vogels bezagen malkander;
Maer ziet,
't Was koekoek! en anders ook niet.
| |
[pagina 536]
| |
Maer ziet,
Zy kregen op 't letste verdriet.
De koekoek was bly;
Want hy meende dat hy
Al de vogels getrokken had op zijne zy'.
Het vonnis was dat de nachtegael
Was fraeijer van toonen en zoeter van tael;
Maer 't koekoeksken van over lang
Vaster in maet en kloeker in zang.
Hier meê
Vertrok elk vogelken naer zijne steê,
En zoo was alles in vreê.
[De eerwaerde heer Cracco had vóorlang dit lied aen Willems ter hand besteld, doch ik heb hetzelve vergeefs onder de nagelatene papieren van myn overledenen vriend gezocht. De geleerde professor heeft de heuschheid gehad my een ander afschrift te bezorgen, waervoor ik zyne Eerw. hier myn hartelyken dank betuig.] |
|
