Oude Vlaemsche liederen

[p. 390]

CLXXIII.
Heil der liefde.

Gelijk een roos in 't groene veld,
Aen d'eenzaemheid gewend,
Door eenen storm wordt neêrgeveld
In 't midden van haer lent;
Dit lot is aen een maegt besteld,
Die de liefde niet en kent.

Wien heeft het leven ooit behaegd
't En zy hy heeft bemind?
En die geen ware liefde draegt,
Kiest immers eenen vrind.
Zeg my wie is u lief, o maegt,
Die plaets in uw herte vindt.

[p. 391]

3

 

Schoon dat gy met mijn woorden spot

 

Uw hert zal u verraên,

 

De pylen van den minnengod

 

En kunt gy niet ontgaen.

 

De liefde, neen, dat magtig lot

 

Kunt gy niet wederstaen.

[Dit lied, het welk niet zeer oud is, is algemeen in Vlaemsch-Belgie gekend. Sommigen schryven het toe aen den onlangs overledenen Gentenaer Van Ackere. Zie Kunst- en Letterblad, Gent, 1842, bl. 12. De wyze noteerde my de heer Mery, orchest-meester der Fonteinisten alhier.]