Oude Vlaemsche liederen

[p. 329]

CXXXVI.
Meiplanting.

‘Schoon lief hoe ligt gy hier, en slaept
In uwen eersten droome?
Wil opstaen en den mei ontfaên,
Hy staet hier al zoo schoone.’

- ‘'k En zou voor geenen mei opstaen,
Mijn vensterken niet ontsluiten;
Plant uwen mei waer 't u gerei,
Plant uwen mei daer buiten.’

- ‘Waer zou 'k hem planten of waer doen,
't Is al op 's Heeren strate,
De winternacht is koud en lang,
Hy zou zijn bloeijen laten.’

- ‘Schoon lief laet hy zijn bloeijen staen,
Wy zullen hem begraven
Op 't kerkhof by den eglantier;
Zyn graf zal roosjes dragen.

[p. 330]

5

 

Schoon lief, en om die roozekens

 

Zal 't nachtegaelken springen,

 

En voor ons bei in elken mei

 

Zyn zoete liedekens zingen.

[Dit lied staet als wyze opgegeven in Van Mander's Gulden Harpe, bl. 104. Over het zinnebeeldige van den eglantier of wilde roos zie hiervoren bl. 238. Willems, in zyne verzameling, teekende deswegens de volgende verzen aen:

Eens eglentiers dunct mi hier noet;
Scherpheit soe bediet hi al,
Dats dat men Gods ordeel ende sijn doet
Altoes voer oghen hebben sal.

Van den bogaert die ene Clare maeete;

het CXI^e stuk van Van Hulthem's HS.

Het planten van den mei is thans nog niet vergeten; te Gent is de gewoonte er van nog levendig onder het volk. Zie hier achter het CXLVIII^e lied.]