Oude Vlaemsche liederen

XXXIX.
Een ander liedeken van den Spaniaerden,
Hoe haer de dochters souden wachten van haer spitse baerden.

Ghy, meyskens fier,
Hier binnen Lier,
Wilt u nu leeren wachten
Van Spaniaerts schier,
In elck quartier,
By dagen en by nachten;
Laetse al henen strijcken!
Heuren valschen gront
Tot alder stont
Die latense aen u blijcken.

[p. 91]

2

 

Ghy dochters pleysant,

 

Seer triomphant,

 

Wilt u toch wel versinnen

 

Van tspaens samblant

 

Aen elcken kant;

 

En laet u niet verwinnen,

 

Noch doort bagelos mans maken¹;

 

Maer wilt altijt

 

Naer mijn beleyt

 

Spaniaerts leeren versaken.

En wilt u niet
Van Spaniaerts, siet,
Gheensins laten bespringen:
Haer valsheyt vliet;
Want int verdriet
En soekense u maer te bringen.
Al soudijt naemaels beweenen,
U buycxken plat
Maken sy sat:
Ghy crijget vol vleesch en beenen.

Van Spaniaerts boy²
Die fray ten toy
Comen om u te betrapen
En seggen: ‘pour quoy
Volez-vous moy
Eens laten by u slapen?’
En laet u niet verdooven;
Uwen maechdom jent
Waer haest geschent:
U eerken sy berooven.

Ghy dochters fraey,
Neempt uwen draey
Al tot goy ambachts gasten;
Want vroech en spay
Van Venus labbay³
En sullense u niet laten vasten!

1 Bagelos mans maken. Misschien te lezen: bagen (behagen) los mansch maken.

2 Boy, vangnet, sp. Boya.

3 Labbay. Over het labbayen zie Belg. Museum, I, bl. 316.

[p. 92]

 

Ick rade u met verstande,

 

Dus ongespaert,

 

Versaeckt den Spaniaert

 

Die u brengt in schande!

Twort u gewaecht,
Jonck, out, gedaecht,
Joncmans! wilt dit onthouwen:
Als ghy een maecht
Mint onversaecht,
En meyntse voer maecht te trouwen,
Tfaelgeert dicmael, ick wedde:
Sy is gegroeft,
Voor u geproeft,
Eer ghy er me compt te bedde!

Ghesellekens fijn,
Tot dit termijn,
Wilt dit doch wel deurgronden:
Al toonense fijn
Een maechdelijn,
Het sijn haer loose vonden;
Ghy wort daer by bedrogen;
Al dunckt u goet
Een maget soet,
Die prijsen sijn al vervlogen.

prinse.

Princerskens, hoort
Naer mijn rappoort!
Ey willet nemen int goede!
Weest ongestoort;
Maer vreucht orboort!
Sijt altijts op u hoede.
Nu bidde ick u, sonder sneven,
Heb ick u leyt
Oft iet misseyt,
Dat ghijt my wilt vergeven!

Finis.

In hetzelfde HS. der gedichten van B. Boecx.