Oude Vlaemsche liederen
(1848)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 49]
| |
3
Hi sprac tot sijnen cnape:
‘Nu sadelt mi mijn paert!
Tot Lutsenborch wil ic rijden,
Het is mi wel rijdens waert.’
4
Als hi te Lutsenborch quam,
Al voor dat hooghe huis,
Daer lach de valsche vrouwe
Tot haerder tinnen uit.
5
Hi sprac: ‘God groet u, vrouwe,
God gheve u goeden dach!
Waer is mijn heere van Lutsenborch
Dien ic te dienen plach?’
6
- ‘Ic en derfs u niet wel segghen;
Ic en wil u niet verraen:
Hi is heden morghen
Met sijn honden ter jacht ghegaen.
7
Hi reet heden morghen
Al in dat soete dal,
Ende daer suldi hem vinden
Met sijnen hondekens al.’
8
Hi sprac tot sijnen cnape:
‘Nu sadelt mi mijn paert!
Ten dale waerts wil ic rijden,
Het is mi wel rijdens waert.’
9
Als hi bi der jachten quam,
Al in dat soete dal,
Daer lach die edel heere
Met sijnen hondekens al.
10
Hi sprac: ‘God groet u, here,
God gheve u goeden dach!
Ghi en sult niet langher leven
Dan heden desen dach.’
| |
[pagina 50]
| |
11
- ‘Sal ic niet langher leven
Dan heden desen dach,
So mach ict wel beclaghen
Dat ic oit mijn vrou aensach.’
12
Hi sprac tot sijnen enape:
‘Spant uwen boghe goet,
Ende schiet mijn heere van Lutsenborch
Al in sijns herten bloet!’
13
- ‘Waerom soude ic hem schieten?
Waerom soude ic hem verslaen?
Ic hebbe wel seven jaren
Tot sijnder tafelen ghegaen.’
14
- ‘Hebdi wel seven jaren
Tot sijnder tafelen ghegaen,
So en dorfdi hem niet schieten
Noch niet ter doot verslaen.’
15
Hi tooch uut sijnder scheeden
Een sweert van stale goet;
Hi stac mijn heere van Lutsenborch
Al in sijns herten bloet.
16
Hi sprac tot sijnen cnape:
‘Nu sadelt mi mijn paert!
Tot Lutsenborch wil ic rijden,
Het is mi wel rijdens waert.’
17
Als hi te Lutsenborch quam
Al voor dat hooghe huis,
Daer quam de valsche vrouwe
Van haerder tinnen uit.
18
‘Vrou, God seghen u, vrouwe.
God gheve u goeden dach!
Uwen wille is bedreven,
U verraderie is volbracht.’
| |
[pagina 51]
| |
19
- ‘Is mijnen wille bedreven,
Hebdi mijnen sin volbracht,
So doet mi sulken teiken
Dat ic daer aen gheloven mach!’
20
Hi troc uut sijnder scheeden
Een sweert van bloede root.
‘Siet daer, ghi valsche vrouwe,
Uus edel lantsheeren bloet.’
21
Si troc van haren halse
Van peerlen een cranselijn:
‘Hout daer, mijn liefste boele!
Daer is die trouwe van mijn!’
22
- ‘Uwe trouwe en wil ic niet,
Ic en wilse niet ontfaen,
Ghi mocht mi ooc verraen,
Als ghi uwen lantsheer hebt ghedaen.’
23
Hi troc uut sijnder mouwen
Een sijden snoerken fijn:
‘Hout daer, ghi valsche vrouwe!
Ghi sulter bi bedroghen sijn.
24
Te Lutsenborch, op de mueren,
Daer loopt een water claer;
Sit daer, o vrou van Lutsenborch,
Int heimelic ende int openbaer!’
Indien dit verhael betrekking hebbe tot de geschiedenis van Luxemburg, dan zou de hier vermelde vrouwe moeten geweest zyn Elisabeth van Gorlitz, de nicht van keizer Sigismond, gehuwd met Jan van Beijeren, hertog van Luxemburg, die in Holland door vergif omkwam ten jare 1425. Zy was een zeer hartstogtelyk schepsel. Haer boel Frederik zou dan moeten geweest zyn Frederik, graef van Meurs en Sarwerden, eenigen tyd gouverneur van het duitsche gedeelte van Luxemburg (Bertholet, Histoire du Luxembourg, VII, bl. 241). Het komt my echter waerschynlyker voor dat het hoogduitsche lied Die Frau zur Weissenburg (Uhland's Deutsche Volkslieder, I, bl. 283), door eene kleine omzetting van den naem, in | |
[pagina 52]
| |
de Nederlanden tot Die Vrouw van Lussenburch zal verloopen zyn. Het lied wordt gevonden in ‘Een schoon liedekens Boeck in den welcken ghy in vinden sult veelderhande Liedekens, oude ende nyeuwe. Om droefheyt ende melancolie te verdrijven. Dese liedekens boecken vintmen te coope tAntwerpen onder Onser Liever Vrouwen toren tot Jan Roulans.’ Aen 't einde: ‘Gheprent Tantwerpen By mi Jan Roulans. Int jaer M.CCCCC ende XLIIIJ.’ Het eenig bekende exemplaer daervan, bevattende 221 liederen, berust in de Bibliotheek van Wolfenbüttel en is door Hoffmann von Fallersleben en door Uhland benuttigd. In het vervolg zal ik tot hetzelve verwyzen door het te noemen Jan Roulans' Liedekens-boeck, 1544. |
|
