Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo
(1627)–Willem Dirckszoon Hooft, Jan Jansz. Starter, Jacob Westerbaen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Si cest pour mon pucelage.
Cho, Hemelsche druppelen wenschen wy moeten
Zalige Bruydegom: d'heylighe staet
Stadelijck dadelijck zeghenen maet.
Boter uw solen, uw treden, uw voeten
Wasschen moet, t'vruchtbare klippeghe welf
Levere u olye, en tarwe van self.
Rey, t'gOddelijck Houwelijck nimmer ghescheyen
Zeghene d'oppersten Harder altijd.
t'Vrouwelijck aenghesicht vrolijck, en blijd
Daghelijcx noodighe ons zuyvere reyen
Eenmael ghewilligh te leenen het oor
t'Herderlijck slavenbde en dravende Choor.
Cho. t'Grazende kuddeken eeuwigh moet dancken
d'Herder diet bloeyende klaver verspied
d'Hemel die gunstigh de beemden begiet:
Huppelende alsser de Lammerkens bancken,
Lammerkens sijnde soo weeldigh van vacht
Datter de vrolijcke Schaper om lacht.
Rey. t'Eerstelingh popetje wenschen Wy spertel
Vroegher eer t'Sonnetje d'Hemel omrol
t'Moederlijc lipje vroech t'claecchende-bol
Kusse van t'zuyghelingh, weeldigh en dertel
Koozende boter, en stremmel, en room
Vloeyende uyt memmetjes tweelinghe-stroom.
Periosta die met traghe stroomen glyt
Langhs d'ackers vet, en t'immer groene velt,
Die spieghel voor de laeghe boomen zijt
Wel dicht op de begraefde kant ghestel,
Ach stont ick oock op uwen oever groen
Soo groeyd ick mee, ghelijck u elsen doen.
Niet om dat ick mijn voeten spoelen zou
Als s'middachs brandt verschroken sou mijn hooft,
Of dat ick op u saete koele dou
Verleckert ben om laven mijne droocht.
Noch om dat met u vochte Sause mijn
t'Aertrijck vermeng, zou vetter voetsel zijn.
Maer om dat ghy mijs Vrou te stade staet
Als sy haer spieghelt in u loome vloed
Sorghvuldichlijck met haer te rade gaet
Hoe dat haer past een stroon of roosenhoedt,
En ghy verbeelt haer ooch en aenschijn hiel.
Gheen aenschijn niet gheen ooghen niet haer ziel.
Haer ziele die bereyde slave vaert
In't spreeckend' oogh en t'duydende ghelaet
Met pronck-wijs opghespreyde Gaven waert
Cloeck, Edel, Wijs, so braef ten toone staet,
Dat ick verwar met al mijn sin in die
Niet van haer ooch, noch van haer aenschijn zie.
Elextra ssint der Goden waerde Min
Epigeni ons allen heeft ontschaeckt,
Sach ick haer noot gheboden naerder in,
En vant u Erf haers' machts op my ghemaeckt,
O: brave die u braef gheslachte slacht,
Van vroomen werden vroomen voortghebracht.
V Vader was t' die coste stieren veel
Volcken met zijn treffelijck ghebiet,
Niet hy die daer verwoeste t'vierendeel
Des werelts, neen dien Agamemnon niet,
| |
[pagina 25]
| |
Maer die Natuer tot Heerschappije schiep,
Of schoon 'tgheluck niet hoogh ghenoech en liep.
O Conincklijck groot-moedich hooghe Zaet
Van Moeders zy, en van voor-Ouders deught,
Indien dat ghy u goedich ooghe slaet
Op 'thert dat sich om u te vieren veught,
So sal 't versmaen leet naerheyt doodes pijn
En ghy mijn Lief, mijn Licht, mijn leven zijn.
Veranderen kan. |
|