Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den xiij. Psalm.

O Heer, hoe langh, hoe langh sal’t sijn
Dat ghy in nood, in druck en pijn,
Sult dynes knechts gestaegh vergeten?
Wanneer sal zijn uw roe versleten
Dat uwe gunst my weer beschijn?

2 Hoe langh sal ick aldus belaen
Met mijne ziel te raede gaen?
Hoe langh sal my benaeutheyd treffen,
En mijnen vyand sich verheffen
En tegens my in waepens staen?

3 Sie toe, mijn God, hoor wat ick klaegh:
Doe my bescheyd, op ’tgeen ick vraegh;
Uw licht herschijn, in mijne oogen,

[p. 28]

 

Dat ick niet raeck in Doods vermoogen

 

En my haer slaep voor eeuwigh plaegh.

 

 

 

4 Op dat, mijn vyand niet en raes

 

De man is ons, wy zijn hem baes:

 

Op dat mijn val hem niet verblye

 

En hem mijn quaed tot vreughd gedye,

 

Noch hy sich in mijn lijden aes.

 

 

 

5 Maer ick verlaet my op uw hand

 

Van daer verwacht ick onderstand:

 

Des sal mijn hert van vreughde springen,

 

Mijn harp sal gaen, mijn keel sal singen:

 

Die God betrouwt werd niet vermant.