t'Vermaeck der jeught

[p. 73]

Sangh.

Op de voys: Espries qui souspirez, etc.

NAe dien natuer en tijdt, my raden te beminnen
Boven al datter leeft, een weert verheven vrou,
Soo ben ick dick belaen, becommert in mijn sinnen,
Wie dat ick bieden sal, mijn onghevalschte Trou.

Begeerlickheyt my raet, de rijckdom nae te jaghen,

En t’ooghe my (door lust) altijdt op schoonheyt wijst.
De dertel ydelheyt, zout proncken wel behaghen:
Maer t’redelijck verstandt, de deucht voor t’beste prijst.

De Rijckdom (die voort t’best) veel menschen hier verkiesen

Besit-men met veel sorgh, en commerlicken staet,
Iae oock met prijckel van zijn Ziele te verliesen,
Zoud ick dees lieven? neen, t’is best dat ickse haet.

De schoonheyt (t’is wel waer) can’t ooghe licht bewegen,

Want t’ooghe toch altijdt, seer geern op t’schoone siet:
Maer als ickt wel bedenck, en overlegh te deghen,

[p. 74]

 

Soo is de schoonheyt by de deught te achten niet.

 

 

 

Het uytterlijck ghepronck, van costelijcke cleren,

 

Dat meer uyt ydelheyt, als uyt de deuchde spruyt,

 

En can noch deucht, noch eer, noch wijsheyt niet vermeren:

 

Maer t’teghen-deel van dien, zoud-mer eer speuren uyt.

 

 

 

BESLUYT.

 

 

 

Daerom ghy Minne-Godt, die macht hebt te door-wonden

 

Ons herten met de liefd’, ick bidde u dat ghy

 

My laet verlieven, noch versotten t’ghenen stonden,

 

Op Rijckdom, Schoonheyt, noch op d’ydel pronckery.

 

 

 

Maer soo ghy weer een vrou, versiert met deugtbaer seden,

 

En die de volghend’ eer, blieft stadich altijdt by,

 

Comt dan vry met u schicht, door-wonden al mijn leden,

 

Ick sal tot haren dienst, ghewillich voeghen my.

Verkiest het Beste.